Kruk (pomost bojowy)

Z Wikipedii

Kruk (łac. corvus) - ruchomy pomost abordażowy, wprowadzony po raz pierwszy przez flotę rzymską w okresie wojen punickich.

Miał postać trapu o długości 6 sążni (ok.11 metrów) i szerokości 4 stóp (ok. 1,3 metra), zabezpieczonego po obu stronach niską do kolan balustradą, mocowanego na obrotowym trzpieniu na dziobie okrętu i utrzymywany był w pozycji pionowej za pomocą wysokiego na 4 sążnie (ok. 7,4-8 metrów) słupa oraz systemu lin i wielokrążków. Zakończony był żelaznymi hakami.

Taka konstrukcja pozwalała na obrót pomostu w zakresie 300 stopni, mógł być więc wysuwany i opuszczany w dowolnym kierunku w przedniej części okrętu. Haki wbijały się w pokłady okrętów przeciwnika, stabilizując trap, po którym legioniści dwójkami dostawali się na wrogi okręt. Przez to, Rzymianie mogli zrekompensować swoje początkowe małe doświadczenie w walce na morzu przez zdyscyplinowanie i wyszkolenie swoich żołnierzy w walce wręcz.

Po raz pierwszy został zamontowany na okrętach rzymskich w 260 p.n.e. w Messanie, a użyty bojowo niedługo potem w bitwie pod Mylae, a następnie w bitwie u przylądka Eknomos w 256 p.n.e., walnie przyczyniając się do zwycięstw Rzymian.

Na skutek opanowania przez Kartagińczyków metod walki z "krukami" oraz ich ograniczonej przydatności taktycznej (znaczny wzrost wagi i co za tym idzie zmniejszenie zwrotności okrętów, skuteczne użycie jedynie w walkach obronnych, eliminacja czynnika zaskoczenia u przeciwnika), a także wzrostu doświadczenia marynarki rzymskiej, Rzymianie zrezygnowali z ich użycia ok. 255 p.n.e. - po bitwie pod Eknomos nie są już wymieniane w źródłach z epoki. Według niektórych historyków duże straty floty rzymskiej w sztormach w 255 p.n.e. i 249 p.n.e. były spowodowane właśnie niestatecznością okrętów na skutek zamontowanych "kruków", lecz zdaniem innych ich wpływ na stateczność dużych okrętów był minimalny.

[edytuj] Źródło

• Polibiusz, Dzieje, I. 22-23, tłum. S.Hammer, Ossolineum, Wrocław 1957