Kościół św. Stanisława Kostki w Sierpcu
Z Wikipedii
| Kościół św. Stanisława Kostki w Sierpcu | |
 Widok kościoła od strony północno-wschodniej |
|
| Data budowy | 1911 - 1913, 1983 - 1996 |
| Data poświęcenia | Maj 1913, 1996 |
| Wyznanie | Kościół rzymskokatolicki |
| Rodzaj | kościół |
| Wezwanie | św. Stanisława Kostki |
| Architekt | Bolesław Zienkiewicz (1911), Jan Lemański (1983) |
| Budulec | cegła |
| Parafia św. Maksymiliana Kolbe w Sierpcu | |
| Wyznanie | Kościół rzymskokatolicki |
| Diecezja | płocka |
| Dekanat | sierpecki |
| Miejscowość | Sierpc |
| Adres | 09-200 Sierpc, ul. Płocka 26 |
| Liczba wiernych | 5623 |
| Proboszcz | ks. dr Bronisław Sałkowski |
| Duszpasterze | ks. mgr Piotr Gątarek; ks. mgr Jacek Darmofalski |
| Odpusty parafialne | 14 sierpnia |
Kościół pod wezwaniem św. Stanisława Kostki w Sierpcu Siedziba parafii św. Maksymiliana Kolbego w Sierpcu
Spis treści |
[edytuj] Historia
Pierwotny kościół został zbudowany dla użytku miejscowych protestantów w 1913 r. Ceglany gmach zbudowano wg projektu architekta Bolesława Zienkiewicza. Był to kościół bardzo skromny rozmiarami z niewielką wieżą. Prowadziły do niego 3 drzwi plus wejście do zakrystii. Wewnątrz, jak we wszystkich ewangelickich świątyniach, znajdowały się na ścianach bocznych balkony. Z tyłu, za ołtarzem, znajdowało się wejście do zakrystii. Po wojnie świątynię często nazywano "kościołem szkolnym".
Dekretem biskupa płockiego Bogdana Sikorskiego z dnia 8 września 1981 roku w Sierpcu przy kościele pw. św. Stanisława Kostki została utworzona i włączona do dekanatu sierpeckiego parafia pod wezwaniem błogosławionego Maksymiliana Marii Kolbego. Parafia zostało wydzielona z parafii macierzystej Świętych Wita, Modesta i Krescencji w Sierpcu.
Kościół był bardzo zaniedbany i wymagał szybkiego remontu. Po przeprowadzeniu niezbędnych prac i sprawieniu ołtarza z granitu strzegomskiego kościół został konsekrowany przez biskupa Sikorskiego w dniu 14 grudnia 1981. Wówczas nadano mu tytuł św. Stanisława Kostki.
Pierwszy proboszcz tej parafii, ks. dr Wacław Abramczyk, zajął się remontem kościoła. Pozyskał również teren pod budowę nowej części. Kościół zaczęto rozbudowywać wg projektu architekta Jana Lemańskiego w 1983 roku. Ksiądz Abramczyk zaangażował parafian do prac budowlanych. Prace szły pełną parą. Zamontowano ogrodzenie, pobudowano wieżyczkę , położono tynki i pokryto dach blachą miedzianą. W 1987 roku przywieziono nowe drzwi do kościoła. Rozbudowę kościoła skończono w 1988r. Kościół wzbogacił się o prezbiterium i nawę poprzeczną.
Wiosną 1992 roku rozpoczęto prace związane z przebudową starej części kościoła wykonanej w stylu neogotyckim. Przebudowa kościoła spowodowała konieczność jego uprzedniej rozbiórki w tych częściach, które miały być zupełnie nowe. Dokonano zmiany kształtu okien. Zniknęły empory po obu stronach nawy, przebudowano chór i rozebrano drewniane pomieszczenie (w miejscu dzisiejszego chóru) w którym odbywały się próby przedkomunijne We wrześniu zamontowano nowe okna o innym kształcie.
Nad wejściem znajduje się wieża, którą również poddano gruntownej renowacji.
[edytuj] Wygląd kościoła
Kościół składa się z prezbiterium, nawy poprzecznej, dwóch zakrystii: ministranckiej i kapłańskiej, nawy głównej, dwóch naw bocznych, chóru znajdującego się nad wejściem i 3 krucht: głównej i dwóch bocznych. Sklepienie wspiera się na filarach biegnących wzdłuż nawy głównej. Wejście główne zamykane jest dwuskrzydłowymi drzwiami. Do wnętrza prowadzi kruchta utworzona w dolnej kondygnacji wieży. Wieża pełni funkcje dzwonnicy. Dzwon pochodzi z czasów pierwotnego kościoła z 1913 roku. Nie uległ zniszczeniu w czasie wojny, ponieważ był to kościół protestancki. Do wnętrza kościoła prowadzi 7 wejść: jedno główne, dwa wejścia do dwóch zakrystii, dwa wejścia do nawy poprzecznej i dwa wejścia do krucht bocznych (w kruchtach tych znajdują się schody na chór i wieże). Z zakrystii ministranckiej jest zejście do podziemia. Kiedyś było to miejsce przeznaczone na sale spotkań. Obecnie znajduje się tam sprzęt liturgiczny. W prezbiterium znajduje się ołtarz główny wykonany jest z granitu szwedzkiego i strzegomskiego. W nawie poprzecznej, po lewej stronie znajduje się ołtarz Matki Boskiej Częstochowskiej, zaś po prawej stronie jest ołtarz Jezusa Miłosiernego. Ważnymi elementami są piękne witraże. Jest ich aż 19. Przedstawiają sceny staro- i nowotestamentowe, patronów parafii i kościoła, a także świadków Chrystusa na polskiej ziemi w XX wieku. Wnętrze kościoła jest pomalowane głównie na żółto, ale także na różowo, biało i zielono. Podłoga jest z płytek marmuropodobnych. Są kinkiety i pięknie zdobione żyrandole. Ławki są ustawione w czterech rzędach, co daje 400 miejsc siedzących.
W pierwszych dniach parafii dokonano poważnych zakupów na rzecz kościoła. Należy wymienić zakup 120 krzeseł, ośmiu pieców akumulacyjnych, organów elektronicznych, 4 konfesjonałów, ośmiu klęczników. Cennym przedmiotem była kupiona gotycka, pozłacana monstrancja. Poza tym skompletowano i znacznie powiększono bieliznę liturgiczną. Kupiono estetyczny liatan do paschału. Do zakrystii zakupiono szafkę z nadstawka. Kościół zyskał nowy katafalk do uroczystości pogrzebowych. Na ścianach wewnętrznych pojawiły się stacje Drogi Krzyżowej. W 1985 parafia otrzymała figurę do Grobu Bożego. W 1999 zamontowano w wejściu głównym ręczne kutą kratę. W 2000 roku przebudowano prezbiterium, usuwając barierki i przedłużając powierzchnie do pierwszych filarów. Pod chórem znajduje się tablica pamiątkowa poświęcona pierwszemu proboszczowi Wacławowi Abramczykowi (zm. 1997). W kruchcie pod wieżą znajdują się 2 kropielnice z czarnego marmuru. W 2005 roku odbył się jeden z większych remontów. Odmalowano cały kościół. Na ścianach bocznych prezbiterium namalowano 2 obrazy przedstawiające Ostatnią Wieczerzę i Zmartwychwstanie. Na ścianie północnej nawy poprzecznej znajduje się tablica pamiątkowa poświęcona Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II wykonana z białego marmuru. Wokół kościoła zamontowano reflektory które nocą podkreślają walory architektoniczne budowli.
[edytuj] Informacje podstawowe
- Parafia pw. św. Maksymiliana Kolbe w Sierpcu
- Kościół parafialny: pw. św. Stanisława Kostki
- Kaplice: Szpital Miejski
- Cmentarz: Wspólny cmentarz katolicki oraz cmentarz komunalny
- Duszpasterze:
- Organista: Ryszard Mariański
- Kościelny: Wiesław Błażejewski
- Katechetki:
- mgr Elźbieta Gadzińska
- mgr Marzanna Jabłońska
- mgr Monika Michalska
- mgr Beata Okraszewska
[edytuj] Grupy parafialne
- Akcja Katolicka
- Stowarzyszenie Rodzin Katolickich
- Ruch Domowego Kościoła
- Koło Żywego Różańca
- Straż Honorowa Najświętszego Serca Pana Jezusa
- Koło przyjaciół Radia Maryja
- Szkolne Koło Różańcowe
- Papieskie dzieło misyjne dzieci
- Szkolny Krąg Biblijny
- Schola
- Ministranci
- Redakcja gazety Blask Prawdy
- Biblioteka parafialna
- Wypożyczalnia kaset
[edytuj] Miejscowości należące do parafii
- Sierpc, ulice:
- Białobłocka
- Borkowska
- Fredry
- Jaracza
- Karłowicza
- Kasztanowa
- Kochanowskiego
- Kolejowa
- Kopernika
- Krasińskiego
- Kwiatowa
- Leśna
- Matejki
- Mickiewicza
- Norwida
- Osiedlowa
- Paderewskiego
- Parkowa
- Piastowska (numery nieparzyste)
- Piłsudskiego
- Płocka (od numeru 23 do końca)
- Sempołowskiej
- Sikorskiego
- Słowackiego
- Szpitalna
- Swiętokrzyska
- Targowa
- Braci Tułodzieckich
- Tuwima
- Tysiąclecia
- Wiosny Ludów (od numeru 21 do końca)
- Witosa
- Wyspiańskiego
- Gorzewo
- Stefankowo
[edytuj] Księża pracujący w parafii św. Maksymiliana Kolbe
Od powstania nowej, samodzielnej parafii pw. św. Maksymiliana Kolbe funkcję proboszcza pełnili księża:
- ks. dr Wacław Abramczyk (1981…1997)
- ks. dr Bronisław Sałkowski (od 1997)
W czasie dwudziestu pięciu lat istnienia parafii św. Maksymiliana Kolbe funkcję wikariuszy i prefektów spełniali księża:
- Zdzisław Kupiszewski
- Józef Różański
- Henryk Dąbkowski
- Zbigniew Kołakowski
- Andrzej Wróbel
- Witold Karpiński
- Jerzy Ławicki
- Jan Augustynowicz
- Marek Topolewski
- Dariusz Rojek
- Krzysztof Kosewski
- Wojciech Wiśniewski
- Sławomir Detmer
- Dariusz Pergół
- Janusz Ługowski
- Grzegorz Nowomiejski
- Piotr Gątarek
- Jacek Darmofalski
