Kościół św. Piotra w Głogowie

Z Wikipedii

Kościół św. Piotra – nieistniejąca już bazylika w Głogowie. Fundamenty romańskiej budowli znajdują się w odległości ok. 200 m na południe od Zamku Książąt Głogowskich. Składają się na nie fundamenty półkolistych absyd oraz prezbiterium.

Sam kościół powstał w końcu XII wieku jako romańska bazylika. Pełnił on rolę kościoła parafialnego lewobrzeżnej części Głogowa - osady targowej, aż do budowy kościoła pw. św. Mikołaja. W związku z przeniesieniem parafii do innego kościoła biskup Tomasz I osadził w opustoszałym kościele św. Piotra dominikanów, jednocześnie fundując im klasztor.

Kościół służył dominikanom do sekularyzacji w 1810 r. Budynek kościoła i klasztoru w 1789 r. uległ pożarowi a później uczyniono z niego zbrojownię i koszary saperów. Pod koniec XIX wieku budynek kościelny rozebrano.

W latach 1963-1965 odkryto pozostałości kościoła podczas prac architektoniczno-archeologicznych, kierowanych przez prof. Tadeusza Kozaczewskiego. Zostały one wyeksponowane wśród zieleni. Były to fundamenty trzech absyd, pochodzących z pierwotnego założenia oraz zamkniętego prosto prezbiterium, po zrealizowanej przez dominikanów przebudowie (XIII w.). W kościele św. Wawrzyńca w Brzostowie zachowała się również część wyposażenia kościoła św. Piotra - ołtarz główny oraz obraz znajdujący się w zakrystii.

11 listopada 2006 roku odsłonięto nowe lapidarium kościoła św. Piotra, będące równolegle pomnikiem Jana Pawła II "Biblioteka Świętego Pielgrzyma". Dzieło to powstało wg koncepcji rektora PWSZ w Głogowie, prof. Eugeniusza Józefowskiego, przy współpracy dr Adama Olejniczaka oraz grupy studentów PWSZ. Eksponuje dominikańskie, proste prezbiterium oraz dwie boczne absydy, pochodzące z fazy XII-wiecznej. Kształt i położenie wcześniejszej absydy prezbiterium zostało zaznaczone odmienną kolorystyką cegły klinkierowej, stanowiącej posadzkę obecnego pomnika.