Klinoptilolit

Z Wikipedii

klinoptilolit

Klinoptilolit - minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Odmiana heulandytu. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od gr. klinos = ukośny (nachylony); ptylon = pióro; lithos = kamień (skała).

Spis treści

1 Właściwości:
2 Występowanie:
3 Zastosowanie:
4 Bibliografia:

[edytuj] Właściwości:

Wzór chemiczny: (Na,K,Ca) [(Al., Si)Si₈O₁₈] x 7H₂O – uwodniony glinokrzemian sodu, potasu i wapnia
Układ krystalograficzny: jednoskośny
Twardość: 3,5-4
Gęstość: 2,2
Rysa: biała
Barwa: biała, szara, czerwonawa, czasami bezbarwny
Przełam: nierówny
Połysk: szklisty
Łupliwość: doskonała

Występuje w formie skupień ziarnistych, ziemistych, łuskowych, włóknistych. Zazwyczaj wykształca drobne kryształy o pokroju tabliczkowym i płytkowym. Jest kruchy i przezroczysty.

[edytuj] Występowanie:

Tworzy się w wyniku działalności utworów hydrotermalnych i na skutek przeobrażenia szkliwa, tufów, i pyłów wulkanicznych. Niekiedy można go znaleźć w skałach osadowych - jest składnikien bentonitów, niektórych iłowców. Współwystępuje z montmorillonitem.

Miejsca występowania: Węgry, Iran, USA, Australia, Nowa Zelandia, Polska.

W Polsce występuje na fliszu karpackim w okolicach Rzeszowa.

[edytuj] Zastosowanie:

ma znaczenie naukowe
czasami używany jest jako nawóz i dodatek do pasz.

[edytuj] Bibliografia:

J. Parafiniuk – Minerały systematyczny katalog 2004 – Tow. Geolog „Spirifer” 2005
J. Żaba - Ilustrowany słownik skał i minerałów – Videograf II Sp. z o. o 2003r.

Zobacz też: heulandyt

http://webmineral.com/specimens/picshow.php?id=1287