Karol I Tocco

Z Wikipedii

Karol I Tocco – hrabia Kefalenii w latach 1381 – 1429. Władca Epiru w latach 1399 – 1429. Syn Leonarda I Tocco.

Po śmierci swego teścia Neria I Acciaiuoli w 1394 roku został księciem Aten. Władający Moreą Teodor I Paleolog, drugi z zięciów Neria I podjął próbę podważenia testamentu. Doprowadziło to do walk między szwagrami. Karol I wezwał na pomoc Turków, co z kolei spowodowało włączenie się do wojny Wenecjan, zaniepokojonych możliwością usadowienia się w Attyce sił tureckich. Wenecjanie opanowali Ateny i stawili skuteczny opór atakom tureckim. Ostatecznie władzę w Księstwie przejął władający Tebami syn Neria I, Antoni.

W tym czasie Karol I zwrócił już swoją uwagę w inną stronę. Po śmierci despotesa południowego Epiru Gjin Bua Spaty w 1399 roku, jako spadkobierca Mikołaja Orsiniego, wysunął pretensje do władzy nad Epirem. Opór próbował mu stawić syn i następca zmarłego Maurycy Bua Spata, jego siły okazały się jednak zbyt słabe. Do 1408 roku Karol zajął Akarnanię, wypierając z niej oddziały albańskie. Po śmierci Esau Buondelmontiego opanował w 1411 roku północny Epir z Joaniną. Wreszcie w 1414 roku przy pomocy Turków zdobył Artę, jednocząc w ten sposób po raz ostatni cały Epir. W 1415 roku cesarz Manuel II Paleolog przebywający w Morei nadał Karolowi tytuł despotesa.

Pod koniec panowania w 1427 roku Karol I poniósł klęskę w bitwie morskiej nieopodal Patras z siłami cesarza Jana VIII Paleologa. Został zmuszony do ugody: ofiarował rękę swej siostrzenicy despotesowi Morei Konstantynowi, późniejszemu cesarzowi Konstantynowi XI. Jako wiano przekazał jej rok później resztki swych posiadłości na Peloponezie.

[edytuj] Bibliografia

• J. Bonarek, Grecja po IV krucjacie..., w: J. Bonarek (red.) Historia Grecji, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ss. 344, 376, 381 – 382. ISBN 83-08-03819-0.
• G. Ostrogorski, Dzieje Bizancjum, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1967, s.336.