Kampania sześciodniowa

Z Wikipedii

Kampania sześciodniowa Wojny napoleońskie
Jedna z bitew Kampanii Sześciodniowej
Data	10-14 lutego 1814
Miejsce	północno wschodnia Francja
Wynik	zwycięstwo francuskie
Strony konfliktu Cesarstwo Francuskie wojska koalicji antyfrancuskiej Dowódcy Napoleon I Bonaparte Gebhard Leberecht von Blücher Siły 30 000 100 000 Straty 3400 zabitych i rannych 17 750 zabitych i rannych

VI koalicja antyfrancuska
Lützen - Budziszyn - Grossbeeren - Kaczawa - Drezno - Kulm - Dennewitz - Lipsk - Hanau - Sehested - Brienne - La Rothière - Mincio - Champaubert - Montmirail - Château-Thierry - Vauchamps - Mormant - Montereau - Bar-sur-Aube - Craonne - Laon - Reims - Arcis-sur-Aube - La Fère Champenoise - Obrona Paryża Kampania sześciodniowa

Kampania sześciodniowa, rozegrana pomiędzy 10 a 14 lutego 1814 roku, to seria ostatnich zwycięstw Napoleona w wojnie z wojskami VI koalicji antyfrancuskiej w pobliżu Paryża.

Z armią liczącą jedynie 30 000 ludzi, cesarz stawił czoła ponad półmilionowym siłom, podzielonym na kilka armii dowodzonym przez feldmarszałków Blüchera i Schwarzenberga nie licząc innych.

W czasie tej krótkiej kampanii Napoleon pokonał Blüchera czterokrotnie. W bitwach pod Champaubert, Montmirail, Château-Thierry i Vauchamps Napoleon zdołał zadać straty w wysokości 17 750 zabitych i rannych 100-tysięcznej armii Blüchera z wojskiem, którego liczebność nie przekraczała 30 000, co doprowadziło do uznania Kampanii Sześciodniowej przez historyków za najznakomitszą kampanię cesarza.

W rzeczywistości zwycięstwa Napoleona, choć błyskotliwe, nie były na tyle znaczącymi, by zmienić w sposób decydujący strategicznego obrazu wojny, a armia Schwarzenberga, choć pobita, wciąż zagrażała stolicy Francji, która wpadła w ręce koalicjantów w końcu marca.

[edytuj] Bitwy Kampanii sześciodniowej

• Champaubert - 10 lutego - Rosjanie stracili 4000 ludzi, rosyjski generał Ołsufiew dostał się do niewoli, przy obliczanych na około 200 ludzi stratach francuskich^[1].

• Montmirail - 11 lutego 1814 – 4000 strat sprzymierzonych wobec 2000 francuskich^[2].

• Château-Thierry - 12 lutego 1814 – Prusacy stracili 1250 ludzi, Rosjanie 1500 (ponadto 9 dział), a Francuzi około 600 ludzi^[3].

• Vauchamps - 14 lutego 1814 – 7000 Prusaków i 16 dział wobec straty około 600 Francuzów^[4].

[edytuj] Bibliografia

• David Chandler, Dictionary of the Napoleonic Wars, Wordsworth editions, 1999
• Marian Kukiel, Dzieje oręża polskiego w epoce napoleońskiej 1795-1815, Poznań 1912/repr. 1996, ISBN 83-86600-51-9

Przypisy