Julian Zachariewicz

Z Wikipedii

Popiersie prof. Zachariewicza w westybulu gmachu głównego Politechniki Lwowskiej

Julian Zachariewicz (ur. 17 lipca 1837 we Lwowie, zm. 27 grudnia 1898 we Lwowie) - architekt, profesor i rektor Politechniki Lwowskiej.

Studiował początkowo w lwowskiej Akademii Technicznej, następnie w Instytucie Politechicznym we Wiedniu. Jako dyplomowany inżynier pracował do 1870 na różnych stanowiskach w kolejnictwie austriackim. W 1871 otrzymał propozycję kierowania nowo utworzoną Katedrą Budownictwa we lwowskiej Akademii Technicznej. Wrócił do Lwowa, został profesorem zwyczajnym Akademii i dziekanem Wydziału Budownictwa. Po zmianie nazwy na Szkołę Politechniczną był jej pierwszym rektorem w latach 1877-1878 i 1881-1882. Jest autorem projektu gmachu głównego Politechniki Lwowskiej oraz odrębnego gmachu Wydziału Chemicznego. Projekt poprzedziły podróże studialne po Niemczech i Austrii w celu zapoznania się z najnowocześniejszymi wówczas rozwiązaniami podobnych uczelni. Gmach główny Politechniki Lwowskiej, nazywanej "Macierzą polskich politechnik", zaprojektowano w modnym wówczas eklektycznym stylu neorenesansowym, któremu J. Zachariewicz nadał barwę karminową. Barwa ta przetrwała nie zmieniana przez wiele dziesiątków lat aż dzięki setkom tysięcy kurzych jaj (w maju 2005 gmach został pomalowany na kolor żółty). Julian Zachariewicz był autorem szeregu gmachów publicznych i prywatnych rezydencji lwowskich, np. pięknego gmachu Galicyjskiej Kasy Oszczędności na rogu ulic Legionów i Jagiellońskiej, kościoła sióstr Franciszkanek przy ulicy Kurkowej, dokonał kontrowersyjnej renowacji najstarszych lwowskich kościołów: Matki Boskiej Śnieżnej i św. Jana Chrzciciela, zaprojektował willę artysty malarza Jana Styki, szereg willi na Kastelówce, kościół w Buczniowie k. Tarnopola, synagogę w Czerniowcach, przeprowadził renowację katedry w Tarnopolu i kościoła parafialnego w Stryju, zaprojektował szereg pawilonów Powszechnej Wystawy Krajowej we Lwowie.