Johan de Witt
Z Wikipedii
Jan de Witt (Johan de Witt) (ur. 24 września 1625 w Dordrechcie, zm. 20 sierpnia 1672 w Hadze), holenderski polityk. Od 1653 Wielki Pensjonariusz Holandii. Stał na czele szlachecko-mieszczańskiego stronnictwa republikańskiego. W roku 1654 doprowadził do pokoju z Anglią po pierwszej wojnie angielsko-holenderskiej.
Prowadził politykę profrancuską, sprzeciwiał się wpływom dynastii Orańskiej-Nassau. Rozbudował flotę Republiki i doprowadził Niderlandy po drugiej wojnie z Anglią (1665–1667) do statusu mocarstwa. W 1672 roku, w trakcie wojny francusko-angielsko-niderlandzkiej, został odsunięty od władzy i okrutnie zamordowany wraz z bratem, Corneliusem de Witt, w Aia. Ich śmierć oraz zbezczeszczenie zwłok są do dziś uważane w Holandii za najwstydliwszy moment w historii kraju.
Jego usunięcie z urzędu i śmierć otworzyły Wilhelmowi Orańskiemu drogę do rządów w Niderlandach i tronu brytyjskiego. Śmierć braci Witt literacko opisał Aleksander Dumas w powieści Czarny tulipan.
| Poprzednik Adriaan Pauw |
 |
Wielki Pensjonariusz Holandii 1653-1672 |
|
Następca Gaspar Fagel |
