Joe Pass
Z Wikipedii
Joe Pass (urodzony jako Joseph Anthony Passalaqua 13 stycznia 1929 r. w Nowym Brunszwiku, stan New Jersey, USA, zm. 23 maja 1994 r. w Los Angeles, Kalifornia) - amerykański gitarzysta jazzowy. Jest postrzegany powszechnie jako jeden z najlepszych technicznie gitarzystów w całej historii muzyki jazzowej. Zmarł na raka.
Spis treści |
[edytuj] Dzieciństwo i wczesne lata życia
Joe Pass, syn Mariano Passa, urodzonego na Sycylii robotnika, dorastał w Johnstown w stanie Pensylwania. Urodzony w rodzinie bez jakichkolwiek tradycji muzycznych, zaczął grać gitarze pod wpływem Gene'a Autry'ego - aktora kojarzonego przede wszystkim z rolami grających na gitarze kowbojów. Swój pierwszy instrument dostał na swojego dziewiąte urodziny
Około 14. roku życia Pass zaczął już koncertować wraz z takimi muzykami, jak między innymi Tony Pastor czy Charlie Barnet, ciągle doskonaląc swoje umiejętności. Rosnąca sława nie pozostała bez wpływu na młodego człowieka i już w latach 50. zaczął mieć problemy z nadużywaniem narkotyków. Wylądował w końcu w sławnej klinice Synamon na dwuipółletnim programie odwykowym. Po udanej kuracji, powrócił na scenę wydanym w 1962 roku albumie The Sounds of Synanon.
[edytuj] Lata 60. i 70.
W latach 60. Pass nagrał serię albumów dla Pacific Jaz Label otrzymując przy okazji w 1963 roku nagrodę "New Star Award" magazynu Downbeat. Nagrywał gościnnie w tym czasie również między innymi z Geraldem Wilsonem, Budem Shankiem i Lesem McCannem, udzielając się również w nagraniach telewizyjnych. Współpracował m. in. z Frankiem Sinatrą czy Sarah Vaughan. We wczesnych latach 70. Pass razem z innym gitarzystą Herbym Ellisem regularnie występowali razem w Donte's Jazz Club w Los Angeles. Ta współpraca doprowadziła do wydania albumu dla nowej wytwórni płytowej Concord Jazz Label. W nagraniach uczestniczył również basista Ray Brown i perkusista Jake Hanna. Joe w międzyczasie współpracował również przy serii książek muzycznych, z których jedna z nich - Joe Pass Guitar Style, napisana wspólnie z Billem Thrasherem, do dziś jest uważana za kluczową pozycję dla osób pragnących zagłębić tajniki improwizacji.
Z wartościowszych albumów wydanych w tamtym czasie należy wymienić Virtuoso z 1974 oraz Trio również wydane w tym roku. Album Trio, w którym poza passem wystąpili Oscar Peterson i Niels-Henning Ørsted Pedersen zdobył między innymi nagrodę Grammy za najlepszą płytę jazzową. Współpracował wtedy również z takimi artystami jak Duke Ellington, Dizzy Gillespie, Count Basie czy Ella Fitzgerald i wielu, wielu innymi. Warto zaznaczyć, że z tą ostatnią nagrał wspólnie cztery płyty.
[edytuj] Ciekawostki
Jak do tej pory były dwie serie gitar sygnowane jego nazwiskiem: pierwszą wydała firma Ibanez, druga to słynna seria Emperor firmy Epiphone.
[edytuj] Wybrana dyskografia
Albumy solowe
- The Stones Jazz
- Virtuoso
- Virtuoso II
- Virtuoso III
- Virtuoso IV
- Virtuoso Live!
- At Montreux Jazz Festival
- Montreux '77 - Live
- I Remember Charlie Parker
- University of Akron Concert
- Blues for Fred
- What Is There to Say
- Songs for Ellen
- Unforgettable
- Blues Dues
- Joe pass guitar interludes psyche jazz lp
Z Oscarem Petersonem
- A Salle Pleyel
- Porgy and Bess
- The Good Life (plus Niels Pedersen)
- The Trio
- The Paris Concert (plus Niels Pedersen)
- The Giants (plus Ray Brown)
- If You Could See Me Now (plus Niels Pedersen i Martin Drew)
Z Niels-Henning Ørsted Pedersen
- Chops
- Northsea Nights
- Digital III at Montreux (1979)
- Eximious
Z Ellą Fitzgerald
- Take Love Easy (1973)
- Sophisticated Lady
- Fitzgerald and Pass...Again (1976)
- Speak Love (1983)
- Easy Living (1986)
Z innymi muzykami
- Sounds of Synanon (plus Arnold Ross, Dave Allan)
- Moment of Truth (plus the Gerald Wilson Orchestra)
- Portraits (plus Gerald Wilson Orchestra)
- On Stage (plus Gerald Wilson Orchestra)
- Somethin' Special (plus Les McCann)
- On Time (plus Les McCann)
- Jazz As I Feel It (plus Les McCann)
- For Django (Joe Pass Quartet, plus John Pisano, Jim Hughart i Colin Bailey)
- Simplicity (Joe Pass Quartet, gościnnie Clare Fischer)
- Catch Me! (plus pianista Clare Fischer, basista Ralph Pena, i perkusista Larry Bunker)
- Brassamba (plus Bud Shank)
- Folk 'n' Flute (plus Bud Shank)
- Intercontinental (Joe Pass Trio)
- Joe's Blues (plus Herb Ellis)
- Jazz Concord (plus Herb Ellis, Ray Brown i Jake Hanna)
- Seven Come Eleven (plus Herb Ellis)
- Two for the Road (plus Herb Ellis)
- Ira, George And Joe (plus John Pisano)
- Summer Nights (plus John Pisano)
- Appassionato (plus John Pisano)
- Duets (plus John Pisano)
- Live at Yoshi's (plus John Pisano)
- My Song (plus John Pisano)
- Tudo Bem (plus Paulinho Da Costa) (1992)
[edytuj] Wybrana bibliografia
- Mel Bay Presents Joe Pass "Off the Record". Mel Bay, 1993. ISBN 1-56222-687-8
- Complete Joe Pass. Mel Bay, 2003. ISBN 0-7866-6747-8
- Miyakaku, Takao. Joe Pass. Tokyo: Seiunsha, 2000. ISBN 4-434-00455-7
