Joanna Narutowiczowa
Z Wikipedii
Joanna Narutowiczowa, de domo Billewiczówna (ur. 21 marca 1868 w Kliszach na Żmudzi, zm. 19 lutego 1948 w Warszawie), litewska działaczka oświatowa, żona Stanisława Narutowicza.
Pochodziła - podobnie jak matka Józefa Piłsudskiego - ze znanej litewskiej rodziny Billewiczów. Ukończyła filozofię na uniwersytecie w Zurychu. Po studiach powróciła na Litwę, w 1888 roku poślubiła Stanisława Narutowicza. W latach 1891-99 i 1904-07 pracowała jako nauczycielka w szkole ludowej w żmudzkich Brewikach, gdzie wykładała w języku litewskim.
W 1907 roku przeniosła się do Telsz, w którym została szefową progimnazjum dla litewskich dzieci.
W okresie I wojny światowej udała się na emigrację do guberni smoleńskiej.
W latach 1926-35 była dyrektorką polskojęzycznego gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Kownie, powołana na to stanowisko przez polską "Pochodnię".
W latach II wojny światowej mieszkała w Kownie, pomagała się ukrywać tamtejszym Żydom. W 1945 roku przyjechała do Warszawy, pochowana na tutejszym cmentarzu Powązkowskim.
