Jan Stankiewicz
Z Wikipedii
Jan lub Janka Stankiewicz, ps. ps. Braczysłau Skarynin, J. Januczonak (ur. 26 lutego 1891 w Orleniętach koło Oszmiany, zm. 16 sierpnia 1976 w Hawthorn w USA) – białoruski działacz narodowy i polityk, poseł na sejm RP (1928-30), brat Adama.
W czasie I wojny światowej walczył w rosyjskim wojsku, dostał się do niewoli austriackiej. W latach 1918-21 uczestniczył w pracach nad utworzeniem niepodległego państwa białoruskiego, zajmował się m.in. negocjacjami politycznymi ze strona litewską.
Pierwsze nauki pobierał w szkole miejskiej w Oszmianie, później kształcił się w prawosławnym seminarium duchownym w Wilnie. Po ukończeniu gimnazjum białoruskiego w Wilnie studiował filozofię na Uniwersytecie w Pradze, który ukończył w 1927 roku. W latach 1927-40 był lektorem języka białoruskiego na Uniwersytecie Stefana Batorego, od 1928 do 1932 roku również w Warszawie.
W 1928 roku wybrano go na posła z listy Bloku Mniejszości Narodowych w okręgu Lida. Redagował miesięcznik "Rodnaja Mowa", działał w Białoruskim Towarzystwie Naukowym.
W 1939 roku zaangażowany w działalność Komitetu Białoruskiego w Gdańsku, więziony przez polskie władze w Wilnie, rok później zakładał Partię Białoruskich Nacjonalistów, był również zaangażowany w pertraktacje polsko-białoruskie w 1942 roku.
Po II wojnie światowej przebywał na emigracji w RFN (wykładał m.in. na Ukraińskim Wolnym Uniwrsytecie w Monachium) i USA. Został pochowany na cmentarzu w South River w New Jersey.
[edytuj] Prace
- "Apytalnik" (Wilno 1935)
- "Powieści i apawiadańni Krywickich lietapiscau" (Wilno 1937)
- "Historyja biełaruskaj mowy" (Wilno 1939)
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- K. Gomółka, Białorusini w II Rzeczypospolitej, Gdańsk 1992
- A. Bergman, Sprawy białoruskie w II Rzeczypospolitej, Warszawa 1984
- Jackiewicz Mieczysław (red.), "Wileńska encyklopedia 1939-2005", Warszawa 2007, ISBN 978-83-899113-95-1
