Jan Franciszek Czartoryski
Z Wikipedii
| Michał | |
|---|---|
 |
|
| Urodzony | 19 lutego 1897 Pełkinie |
| Zmarł | 6 września 1944 Warszawa |
| Kościół / wyznanie | Kościół rzymskokatolicki |
| Beatyfikowany | 13 czerwca 1999 Warszawa przez Jana Pawła II |
| Wspomnienie obchodzone dnia | 6 września |
| Atrybuty | |
| Patron | Jarosławia i chorych na oczy |
 Portal Święci |
|
Michał Czartoryski OP (Jan Franciszek Czartoryski) (ur. 19 lutego 1897 w Pełkiniach koło Jarosławia, zginął 6 września 1944 w Warszawie) – polski duchowny katolicki, błogosławiony Kościoła katolickiego, mistrz nowicjatu i wychowawca studentów, architekt.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Był synem Witolda i Jadwigi z Dzieduszyckich w rodzinie wielodzietnej. Na chrzcie nadano mu imiona: Jan Franciszek. Pierwsze nauki pobierał w domu, a następne w prywatnej szkole w Starej Wsi pod Warszawą.
Po zdaniu matury wstąpił na studia politechniczne we Lwowie uzyskując tytuł inżyniera architekta. Brał udział w obronie Lwowa, odznaczony za męstwo Krzyżem Walecznych. Oddelegowany przez władze wojskowe brał udział w plebiscycie na Górnym Śląsku.
W 1927 r. wstąpił w Krakowie do zakonu dominikanów, gdzie przyjął imię Michał. Śluby zakonne złożył 25 września 1928 roku, a święcenia kapłańskie przyjął 20 grudnia 1931 roku w Jarosławiu. Jako architekt współdziałał w budowie klasztoru dominikańskiego w Warszawie na Służewie w latach 1937-1939.
1 sierpnia 1944, wczesnym popołudniem, wybrał się do okulisty na Powiślu, gdzie zastał go wybuch powstania warszawskiego. Następnego dnia zgłosił się jako kapelan do walczącego na Powiślu III Zgrupowania "Konrad" AK. Dnia 6 września 1944, po upadku tej dzielnicy nie wycofał się z powstańczymi oddziałami, nie skorzystał z możliwości ukrycia się przed Niemcami w stroju sanitariusza, jak mu zaproponowano, lecz pozostał do końca, jako jedyny z personelu szpitalnego, z grupą ciężko rannych powstańców i cywilów w piwnicach firmy Alfa-Laval. O. Michał Czartoryski uważał, że pozostawionych chorych nie może opuścić i tylko przy nich jest jego miejsce. W pół godziny po ewakuacji obsługi szpitala hitlerowcy rozstrzelali w piwnicach lazaretu pozostałych tam chorych i razem z nimi o. Michała, który wspierał ich duchowo aż do końca.
Wywleczone z piwnicy ciała spalono na pobliskiej barykadzie. Rok później przeprowadzono ekshumację, w celu przeniesienia ich do wspólnego grobu dla powstańców, ciała o. Michała Czartoryskiego nie zidentyfikowano.
Proces informacyjny został zakończony przed Metropolitalnym Trybunałem Rogatoryjnym w Warszawie dnia 29 stycznia 1993 roku.
Beatyfikowany 13 czerwca 1999 w gronie 108 męczenników w Warszawie przez Ojca Świętego Jana Pawła II.
[edytuj] Zobacz też
- Polegli w powstaniu warszawskim po stronie polskiej
- Polscy święci i błogosławieni
- Beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
[edytuj] Bibliografia
- Jan Grzegorczyk, O bogatym młodzieńcu, który nie odszedł zasmucony. Bł. Michał Czartoryski (1897-1944), Wydawnictwo Znak, Kraków 2007
- Aleksander Kopiński, Książę i żebrak. Błogosławiony ojciec Michał Czartoryski OP, w: Gdy zaczniemy walczyć miłością... Portrety kapelanów powstania warszawskiego, pod red. Grzegorza Górnego i Aleksandra Kopińskiego, Muzeum Powstania Warszawskiego, Warszawa 2004
