Jan Alfred Szczepański
Z Wikipedii
Jan Alfred Szczepański, pseudonim Jaszcz (ur. 9 listopada 1902 w Krakowie, zm. 20 marca 1991 w Warszawie), pochowany w Krakowie. Syn pisarza Ludwika Szczepańskiego. Literat, publicysta, krytyk teatralny i filmowy, jeden z czołowych polskich taterników i alpinistów okresu międzywojennego.
Taternictwo uprawiał od 1922 dokonując wielu pierwszych wejść, z których najważniejsze to: zachodnią i wschodnią ścianą na Zadni Kościelec, północną ścianą na Świstową Czubę, Zadnia Bednarzowa Turnia z Doliny Hlińskiej, północno-zachodnią ścianą na Lodowy Szczyt, wschodnią ścianą na Gerlach, północną ścianą na Wielka Jaworowa Turnia, północną ścianą na Mały Ostry Szczyt, wschodnią ścianą na Baranie Rogi. Wśród jego osiągnięć zimowych należy wymienić pierwsze wejścia: od północy na Krótką, wschodnią ścianą na Małego Młynarza, wschodnią ścianą na Jastrzębią Turnię i północną ścianą na Mały Kieżmarski Szczyt.
Brał również udział w polskich wyprawach w Alpy, Atlas i Andy. W dniach 31 lipca - 1 sierpnia 1927 r. warz z Wincentym Birkenmajerem, Janem Kazimierzem Dorawskim i Jerzym Golczem dokonał drugiego w historii całkowitego przejścia południowej ściany La Meije w grupie górskiej Écrins w Alpach francuskich. W 1937 r. wraz z Justynem Wojsznisem dokonał pierwszego wejścia na Ojos del Salado, drugi co do wysokości szczyt Ameryki Południowej.
