Jacques Ibert
Z Wikipedii
Jacques Ibert (ur. 15 sierpnia 1890 w Paryżu, zm. 5 lutego 1962 w Paryżu) - kompozytor francuski. Studiował pod kierunkiem Paula Vidala w paryskim konserwatorium. Od 1937 kierownik Francuskiej Akademii w Rzymie, a od 1955 do 1957 także Paryskiej Opery Komicznej.
Cechą charakterystyczną muzyki Iberta są: przejrzyte i zróżnicowane brzmienie, melodyjność, zwięzła forma. Największe uznanie zdobyły jego utwory instrumenty dęte. Koncert fletowy (1934) był pierwszym utworem koncertowym na ten instrument w XX wieku, który zyskał szeroką popularnoóć.
[edytuj] Opery
- Persée et Andromède, 1929
- Angélique, 1927
- Le Roi d'Yvetot, 1930
- Gonzague, 1931
- L'Aiglon, 1937
- Les Petites Cardinal, 1938
- Barbe-bleue, 1943
[edytuj] Muzyka filmowa
- Invitation to the Dance, (1956)
- Macbeth, (1948)
- Panique, (1946)
- Feu Mathias Pascal, (1937)
- Golgotha, (1935)
- Maternite, (1934)
- Les Cinq Gentlemen Maudits, (1933)
- Don Quixote, (1933)
- Un Chapeau de Paille d'Italie, (1927)
[edytuj] Inne dzieła
- Koncert na saksofon altowy i 11 instrumentów
