Józef Sebastian Pelczar
Z Wikipedii
Św. Józef Sebastian Pelczar (ur. 17 stycznia 1842 w Korczynie koło Krosna, zm. w nocy z 27 na 28 marca 1924 w Przemyślu) - biskup przemyski, założyciel Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Józef Sebastian Pelczar urodził się i wychował w podkarpackim miasteczku Korczyna. Jego rodzice Wojciech i Marianna z domu Mięsowicz widząc, że syn się dobrze uczy, po dwóch latach nauki w korczyńskiej szkole ludowej posłali go do Rzeszowa, do szkoły głównej, a następnie do gimnazjum w Przemyślu. W gimnazjum Józef Sebastian podjął decyzję zostania kapłanem. Po ukończeniu szóstej klasy wstąpił do niższego seminarium, zaś w roku 1860 rozpoczął studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu.
17 lipca 1864 r. przyjął święcenia kapłańskie. W Samborze, jego pierwszej placówce, pracował półtora roku jako wikariusz, następnie wysłano go do Rzymu (1866-1868), gdzie studiował równocześnie na dwóch rzymskich uczelniach: Collegium Romanum (dziś Uniwersytet Gregoriański) i w Instytucie św. Apolinarego (dziś Uniwersytet Laterański). Po powrocie do kraju wykładał w seminarium przemyskim, a następnie przez 22 lata pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pełnił tam obowiązki profesora i dziekana Wydziału Teologicznego a w latach (1882/1883) został rektorem krakowskiej uczelni.
Aktywnie działał jako członek Towarzystwa św. Wincentego à Paulo oraz Towarzystwa Oświaty Ludowej. W tym ostatnim przez szesnaście lat pełnił funkcje prezesa. Towarzystwo to w tym czasie zajmowało się zakładaniem czytelni i wypożyczalni książek, wydawaniem i rozprowadzaniem książek wśród ludu, przeprowadzaniem bezpłatnych wykładów. W tym czasie towarzystwo otworzyło również szkołę dla służących.
W 1891 roku ks. Pelczar poddał myśl utworzenia Bractwa NMP Królowej Korony Polskiej, które oprócz celów religijnych opiekowało się rzemieślnikami, biednymi, sierotami i sługami (zwłaszcza chorymi i pozbawionymi pracy).
W 1894 r. w Krakowie założył Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, „stawiając mu za cel szerzenie Królestwa miłości Serca Jezusowego”. Siostry miały być „znakiem i narzędziem tej miłości wobec dziewcząt, chorych i wszystkich ludzi potrzebujących pomocy”.
W 1899 r. został mianowany biskupem pomocniczym, a po śmierci bp. Łukasza Soleckiego, ordynariuszem diecezji przemyskiej. Pracował dwadzieścia pięć lat jako biskup.
Pomimo słabego zdrowia bp Pelczar wiele czasu poświęcał swoim diecezjanom. Przeprowadzał częste wizytacje parafii, zachęcał wiernych do udziału w nabożeństwach eucharystycznych, dbał o wysoki poziom moralny i umysłowy duchowieństwa. Skutecznie starał się o budowę nowych kościołów i kaplic, podczas jego rządów odnowiono wiele świątyń. Przeprowadził trzy synody diecezjalne, które uregulowały prawnie różnorodne inicjatywy. Miał wielkie nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu, Serca Pana Jezusa i Matki Bożej.
Biskup Józef Sebastian dbał o najuboższych mieszkańców swej diecezji. Z jego inicjatywy powstawały ochronki dla dzieci, kuchnie dla ubogich, schroniska dla bezdomnych, szkoły gospodarcze dla dziewcząt, bezpłatna nauka w seminarium duchownym dla chłopców z ubogich rodzin. W publikacjach szerzył i promował naukę społeczną papieża Leona XIII. Starał się zaradzić problemom emigracji i alkoholizmu.
Zmarł w nocy z 27 na 28 marca 1924 r.
Jego spuścizna pisarska, obejmuje dzieła teologiczne, historyczne, z dziedziny prawa kanonicznego, podręczniki, modlitewniki, listy pasterskie, mowy i kazania.
[edytuj] Po śmierci
Bp Józef Sebastian Pelczar został beatyfikowany w Rzeszowie przez Ojca św. Jana Pawła II dnia 2 czerwca 1991 r. podczas IV pielgrzymki do Polski.
Kanonizacja odbyła się 18 maja 2003 r. na placu św. Piotra w Rzymie.
Relikwie świętego znajdują się w katedrze w Przemyślu. W Krakowie czczony jest w sposób szczególny w kościele Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego.
Po utworzeniu diecezji rzeszowskiej został jej patronem. Wspomnienie liturgiczne jest obchodzone 19 stycznia.
[edytuj] Bibliografia
[edytuj] Zobacz też
| Poprzednik Łukasz Solecki |
 |
Biskup przemyski 1900 – 1924 |
|
Następca Anatol Nowak |
