Izabela de Bruce
Z Wikipedii
Izabela de Bruce, właściwie: Isabella de Brus lub Isobail a Brus - księżniczka szkocka, królowa Norwegii jako druga żona króla Eryka II "Wroga Księży".
Była córką Roberta de Bruce'a, 8 lorda Annandale (zm. 1304) i Marjorie z Carrick (zm. 1292). Miała liczną rodzinę, a jej najstarszym bratem był Robert I Bruce, pierwszy król Szkocji z dynastii Bruce. Jej innymi bracmi byli: Edward de Bruce - wielki król Irlandii, Aleksander, Tomasz i Niall, a jego siostrami były: Krystyna, Małgorzata, Matylda i Maria.
Izabela została drugą żoną Eryka II, jego pierwsza żona - Małgorzata, była również księżniczką szkocką, córką króla Aleksandra III. Z pierwszego małżeństwa Eryk miał córkę - Małgorzatę zwaną "Panną Norweską", która w wieku 3 lat jako dziedziczka Aleksandra III została uznana królową Szkocji. Z Izabelą Eryk doczekał się kolejnej córki - Ingeborgi (zm. po 1353), która poślubiła księcia szwedzkiego, Waldemara (zm. 1318).
Eryk zmarł w 1299 - nie doczekał się syna, więc tron Norwegii przejął jego brat - Haakon V Długonogi.