Hydroksykarbamid
Z Wikipedii
Hydroksykarbamid | |||
|
|||
Ogólne informacje | |||
Nazwa systematyczna | N-hydroksymocznik | ||
Inne nazwy | Hydroksykarbamid, handlowe: Hydroxycarbamid, Hydrea | ||
Wzór sumaryczny | CH4N2O2 | ||
SMILES | C(=O)(N)NO | ||
Masa molowa | 76,06 g/mol | ||
Wygląd | krystaliczny, biały proszek (bardzo zbliżony do handlowego cukru) | ||
Identyfikacja | |||
Numer CAS | 127-07-1 | ||
Właściwości | |||
Rozpuszczalność w wodzie | bardzo dobra | ||
Temperatura topnienia | 137,5 °C (410,65 K; ±2,5°) | ||
Niebezpieczeństwa | |||
MSDS | Zewnętrzne dane MSDS | ||
Klasyfikacja UE | Treść oznaczeń: T - toksyczny |
||
Zwroty ryzyka | R46, R61 | ||
Zwroty bezpieczeństwa | S45, S53 | ||
Numer RTECS | YT4900000 | ||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
|||
Klasyfikacja | |||
ATC | L 01 XX 05 |
Hydroksykarbamid - lek działający przez hamowanie syntezy kwasu deoksyrybonukleinowego (DNA) w efekcie blokowania aktywności enzymu reduktazy rybonukletydowej, odpowiedzialnej za przekształcenie rybonukleotydów do deoksyrybonukleotydów. Działa swoiście na fazę S, wykazuje także działanie w fazie G2 cyklu komórkowego. Związek organiczny należący do grupy amidów, pochodna mocznika.
[edytuj] Zastosowanie
Hydroksykarbamid jest stosowany w terapii nowotworów głowy i szyi, raka jajnika, czerniaka, przede wszystkim jednak w leczeniu przewlekłej białaczki szpikowej (granulocytowej) (CML) opornej na Busulfan, nadpłytkowości samoistnej i innych zespołów mieloproliferacyjnych (czerwienica prawdziwa). Hydroksymocznik stosowany jest ponadto u pacjentów z anemią sierpowatą jako czynnik zmniejszający liczbę zdefektowanych erytrocytów. Bywa stosowany w leczeniu skojarzonym raka krtani, w niektórych nowotworach skóry, w skojarzeniu z radioterapią. Niekiedy w dermatologii w niektórych postaciach łuszczycy.
[edytuj] Działania uboczne
Nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, anoreksja, zapalenia jamy ustnej, zaburzenia oddawania moczu, mielosupresja, łysienie, gorączka, zaburzenie czynności nerek (na ogół krótkotrwałe).
[edytuj] Informacje dodatkowe
Lek przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego. Powoduje zmniejszenie stężenia żelaza i zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi. Należy zachować ostrożność w przypadku leczenia skojarzonego z radioterapią. W trakcie leczenia kontrolować czynność wątroby i nerek.
Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii!
Wikiprojekt: Nauki medyczne • Portal: Nauki medyczne