Herbert Baddeley

Z Wikipedii

Herbert Baddeley (ur. 11 stycznia 1872 w Bromley, zm. 20 lipca 1931 w Cannes), tenisista brytyjski, zwycięzca Wimbledonu w grze podwójnej.

Syn londyńskiego adwokata, praworęczny, zapisał się w kronikach Wimbledonu przede wszystkim jako deblista w parze z bratem-bliźniakiem Wilfredem. Bracia Baddeleyowie dominowali w turnieju w latach 90., przejmując rolę czołowych deblistów od innych bliźniaków Williama i Ernesta Renshawów. Zdobyli łącznie cztery tytuły wimbledońskie, nieprzerwanie uczestnicząc w meczach o tytuł w latach 1894-1897.

W 1891 Baddeleyowie wygrali po raz pierwszy, pokonując w finale (challenge round) broniących tytułu Franka Stokera i Joshuę Pima. Rok później stracili tytuł na rzecz Harry'ego Barlowa i Ernesta Lewisa. W latach 1894-1896 Baddeleyowie pozostawali na Wimbledonie niepokonani, w kolejnych finałach wygrywając z Harrym Barlowem i Charlesem Martinem (1894), Ernestem Lewisem i Wilberforce Eavesem (1895) oraz Reggie Dohertym i Haroldem Nisbetem (1896). W 1897 jedyny raz w dotychczasowej historii imprez wielkoszlemowych (z zastrzeżeniem, że pod koniec XIX wieku nie używano jeszcze terminu Wielki Szlem) w finale gry podwójnej spotkały się dwie pary braterskie - Baddeleyowie nie sprostali Reggiemu i Lauriemu Doherty.

Poza Wimbledonem Baddeleyowie wygrali dwukrotnie mistrzostwa Irlandii (1896, 1897). Herbert Baddeley występował również w grze pojedynczej, ale nie odnosił takich sukcesów jak brat, trzykrotny triumfator Wimbledonu. Do jego największych osiągnięć można zaliczyć trzy wimbledońskie półfinały (1894, 1895, 1896).

Osiągnięcia deblowe na Wimbledonie (wszystkie z Wilfredem Baddeleyem):

• wygrane 1891, 1894, 1895, 1896
• finały 1892, 1897 (challenge round)

Źródła:

• Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
• Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978