Gwardyjska Dywizja Strzelców Konnych (Freikorps)
Z Wikipedii
Gwardyjska Dywizja Strzelców Konnych - (niem. Garde-Kavallerie-Schützen-Division, Division Heuduck des Garde-Kavallerie-Schützen-Korps) jeden z niemieckich oddziałów Freikorpsów. Utworzona w grudniu 1918 roku pod dowództwem generała porucznika Heinricha von Hofmanna. Brała udział w tłumieniu powstania Związku Spartakusa. Szef sztabu dywizji, Waldemar Pabst, przyczynił się do złapania Róży Luksemburg i Karla Liebknechta, zarządził także ich zamordowanie. W kwietniu 1919 roku utworzyła Gwardyjski Korpus Strzelców Konnych (Freikorps).
Składała się z:
- 11 Dowództwa Strzelców Konnych
- 14 Dowództwa Strzelców Konnych
- 38 Dowództwa Strzelców Konnych
- 3 Gwardyjskiego Pułku Artylerii Polowej
- jednostek dywizyjnych
Znani członkowie:
- Karl Angerstein (generał porucznik Luftwaffe)
- Curd Brand (SS-Brigadeführer)
- Wilhelm Canaris (jako oficer łącznikowy
- Leonardo Conti (SS-Obergruppenführer i minister zdrowia Rzeszy)
- Konrad Goltz (generał porucznik Luftwaffe)
- Ulrich Grauert (generał porucznik Luftwaffe)
- Walter von Hippel (generał porucznik Luftwaffe)
- Otto Hoffmann von Waldau (generał lotnictwa)
- Erwin Jaenecke (generał pułkownik)
- Hans Kehrl (SS-Brigadeführer)
- Ulrich Kessler (generał lotnictwa)
- Heinrich Lankenau (SS-Gruppenführer)
- Curt Pohlmeyer (SS-Brigadeführer)
