Grzegorz Piramowicz
Z Wikipedii
| Grzegorz Piramowicz | |
 |
|
| Data i miejsce urodzenia | 25 listopada 1735 Lwów |
| Data i miejsce śmierci | 14 listopada 1801 Międzyrzec Podlaski |
| Funkcja | sekretarz Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych. |
| Święcenia | 1774 |
Grzegorz Piramowicz (ur. 25 listopada 1735 we Lwowie, zm. 14 listopada 1801 w Międzyrzecu Podlaskim), polski ksiądz, pedagog, działacz oświatowy, pisarz oświeceniowy i filozof pochodzenia ormiańskiego.[1] [2] [3] Do czasu kasacji zakonu należał do jezuitów.
Od 1774 roku był proboszczem w Kurowie, od 1776 roku równolegle także w Końskowoli, a w 1800 roku pod naciskiem Austriaków zdał oba probostwa i przeniósł się do Międzyrzeca Podlaskiego.
Był profesorem filozofii w kolegium jezuickim we Lwowie. Uczestniczył w pracach Komisji Edukacji Narodowej, jednocześnie pełnił obowiązki sekretarza Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych. W 1791 był jednym z założycieli Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej. Od 1800 był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Ważniejsze prace: współautor i redaktor Ustaw Komisji Edukacji Narodowej, autor Nauki obyczajowej dla ludu, która stanowiła część Elementarza dla szkół parafialnych narodowych (1785), podręcznik Wymowa i poezja dla szkół narodowych, Powinności nauczyciela w szkole parafialnej. Był stałym gościem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego na Obiadach Czwartkowych.
Zobacz też: oświata, pedagogika.
[edytuj] Dzieła
- Powinności nauczyciela, Lwów 1894 Wyd. 9 [1]
