Granatnik Pallad M
Z Wikipedii
Pallad M | |
Pallad M (prototyp) | |
Dane podstawowe | |
Państwo | Polska |
Rodzaj | granatnik automatyczny |
Historia | |
Prototypy | 1986 |
Dane techniczne | |
Kaliber | 40 mm |
Nabój | 40 x 47 mm |
Magazynek | 7 nab. |
Wymiary | |
Długość | 880 mm |
Długość lufy | 270 mm |
Masa | |
broni | 8,7 kg (niezałądowanej) 10,5 kg (załadowanej) |
Inne | |
Szybkostrzelność teoretyczna | 120 strz/min |
Zasięg skuteczny | 30-450 m |
Pallad M - prototyp polskiego granatnika automatycznego.
[edytuj] Historia
W latach sześćdziesiątych w Zakładach Techniki Specjalnej Instytutu Mechaniki Precyzyjnej opracowano kilka wzorów granatników podwieszanych. Jeden z nich został przyjęty do uzbrojenia jako granatnik wz.74. Jeszcze w trakcie prac nad granatnikiem podwieszanym postanowiono opracować także granatnik automatyczny. W 1968 roku gotowy był projekt zasilanego taśmowo granatnika automatycznego "Tytan", jednak prace nad nim przerwano uznając że nie ma potrzeby opracowywać polskiej konstrukcji, a w razie potrzeby do uzbrojenia zostanie przyjęty sowiecki granatnik automatyczny AGS-17.
W następnych latach Wojsko Polskie nadal nie było uzbrojone w granatniki automatyczne i coraz bardziej odczuwało potrzebę wprowadzenia do uzbrojenia broni o sile ognia większej niż granatnik wz.74. Pod koniec lat siedemdziesiątych postanowiono wznowić prace nad granatnikami automatycznymi. Jednocześnie postanowiono że nowa broń będzie konstrukcją pośrednią pomiędzy lekkimi granatnikami jednostrzałowymi a ciężkimi granatnikami automatycznymi zasilanymi taśmowo.
Efektem prac prowadzonych w latach 1980-86 w Zakładach Techniki Specjalnej (pracami kierował Wojciech Dąbrowski) było powstanie prototypu lekkiego granatnika automatycznego zasilanego z magazynków. Pomimo ukończenia prototypu w 1986 roku w następnych latach konstrukcja nie została wprowadzona do uzbrojenia. Pierwsza publiczna prezentacja prototypu miała miejsce na sopockich targach Military Arms w 1993 roku (broń wystawiono na stanowisku firmy Ostrowski Arms).
W następnych latach granatnik Pallad M pojawiał się nadal na różnych targach broni. Wznowiono także prace nad dalszym rozwojem konstrukcji (prace nad wersją zasilaną zachodnią amunicją 40 x 46 mm SR). W 2004 pojawiły się projekty przyjęcia granatnika jako uzbrojenia pododdziałów lekkiej piechoty (spadochroniarzy i komandosów) ale prawdopodobnie do chwili obecnej Pallad M nie jest produkowany seryjnie.
[edytuj] Opis
Granatnik Pallad M jest samoczynno-samopowtarzalną bronią zespołową. Zasada działania oparta o odrzut zamka półswobodnego. Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym i seriami. Broń zasilana z magazynków siedmionabojowych. Broń wyposażona w dwójnóg.
[edytuj] Bibliografia
- CH. Siła ognia. Komandos. 1993, nr 10(20), str. 20-21.
Pistolety i rewolwery | Pistolety maszynowe |
---|---|
Karabiny, karabinki i karabiny wyborowe | Karabiny maszynowe |
Granatniki i granatniki przeciwpancerne | Pistolety sygnałowe |
Pallad • RGA-86 • PT-100 • RPG-76 • kbkg wz. 1960 |
|
Granaty ręczne | |
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
WiR • Pistolet wz. 58 • P-70 • P-75 • P-78A • pm SJ-56 • pm PMM • kb Lantan • kb AKMS wz. 80 • kbk wz. 97 • kbk wz. 2002 • kbk wz. 2005 • kbw Bor •rkm SJ-57 • kbkm wz. 2003 • Pallad M • GA-40 • SBAO-40 • ZAH-1 • Gward |