Giovanni Boccaccio
Z Wikipedii
Giovanni Boccaccio (ur. w roku 1313 we Florencji, zm. 21 grudnia 1375 w Certaldo) - pisarz włoski, znany z swego dzieła Dekameron.
Był nieślubnym dzieckiem toskańskiego kupca i francuskiej szlachcianki. Dzieciństwo spędził we Florencji, od piętnastego roku życia przebywał w Neapolu, gdzie niezbyt chętnie studiował prawo i handel, co uznał za czas stracony. Jednak to właśnie w tym czasie poznał Francesca Petrarkę, zbliżył się do literatury i kultury antycznej. Szczególnie umiłował Tacyta i Liwiusza. W wieku 23 lat zakochał się w nieślubnej córce króla, Marii d' Aquino, która stała się jego muzą. W roku 1340 ponownie powrócił do Florencji, gdzie zajmował wiele zaszczytnych stanowisk. Jednak o pewnym czasie zrezygnował z życia politycznego, mimo, ze kilkakrotnie miasto powierzało mu misje dyplomatyczne. Najwybitniejszym dziełem Boccaccia jest Dekameron (Il Decamerone, 1348-1353). Jest to zbiór 100 nowel podzielonych na 10 dni, stąd nazwa znacząca po grecku "Księga dziesięciu dni". Nowele te są połączone w całość i są opowiadaniami grupy młodych kobiet i mężczyzn, którzy podczas zarazy schronili się w okolicach Florencji.
Wśród nowel przeważa tematyka miłosna. Ich charakter jest zróżnicowany. W swym dziele Boccaccio opisuje wielką "komedię ludzką".
[edytuj] Zobacz też
- literatura okresu odrodzenia
- literatura włoska
[edytuj] Linki zewnętrzne
- (it) Utwory Boccacia
- Sokół Boccaccia (nowela z Dekameronu) po polsku
- Utwory Boccaccia w różnych językach
