Friedrich Daniel von Recklinghausen
Z Wikipedii
Friedrich Daniel von Recklinghausen (IPA: [ˈʁɛklɪŋhaʊzən]) (ur. 2 grudnia 1833 w Gütersloh, Westfalia, zm. 26 sierpnia 1910 w Strasburgu) niemiecki patolog i lekarz, działający w Würzburgu (1866-1872) i Strasburgu (1872-1906). Ojciec fizjologa Heinricha von Recklinghausena (1867-1942).
W 1882 opublikował klasyczną pracę, w której opisał nową jednostkę chorobową - nerwiakowłókniakowatość, i guzy określane jako nerwiakowłókniaki (neurofibromata). W uznaniu zasług patologa nerwiakowłókniakowatość typu 1 określana jest czasem jako choroba von Recklinghausena. W 1889 roku Recklinghausen wprowadził do medycyny termin haemochromatosis, i jako pierwszy dostrzegł związek miedzy hemochromatozą a akumulacją żelaza w tkankach.
[edytuj] Prace
- Die Lymphgefäße und ihre Beziehungen zum Bindegewebe. 1862
- Mikrophotographien nach pathologisch-anatomischen Präparaten. 1878
- Die multiplen Fibrome der Haut und ihre Beziehungen zu den multiplen Neuromen. 1881
- Über die historische Entwicklung des medizinischen Unterrichts, seine Vorbedingungen und seine Aufgabe. 1883
- Handbuch der allgemeinen Pathologie des Kreislaufes und der Ernährung. 1883
- Untersuchungen über die Spina bifida. 1886
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Friedrich Daniel von Recklinghausen w bazie Who Named It
