Franco Zeffirelli
Z Wikipedii
Franco Zeffirelli, właściwie Gianfranco Corsi (ur. 12 lutego 1923 we Florencji) – włoski reżyser filmowych, a także scenarzysta, projektant kostiumów, producent i aktor filmowy, teatralny i telewizyjny.
Ukończył uniwersytet we Florencji i Akademię Sztuk Pięknych. W roku 1947 przyłączył się do trupy teatralnej Morelli-Stoppa, kierowanej przez Luchino Visconti'ego, potem pracował jako jego asystent. Karierę filmową rozpoczął jako aktor rolą Filippo Carrone w dramacie Posłanka Angelina (L'Onorevole Angelina, 1947) Luigi Zampy.
Był scenografem i asystentem reżysera m.in. takich przedstawień jak: Tramwaj zwany pożądaniem Tennessee Williamssa (1948), Troilus i Kressyda Williama Szekspira (1949), Trzy siostry Antoniego Czechowa (1951).
Debiutował jako reżyser teatralny w roku 1950 spektaklem Lulù Carla Bertolazziego, następnie reżyserował opery i przedstawienia teatralne wystawiane w Londynie, Mediolanie i Nowym Jorku.
Po raz pierwszy reżyserował na dużym ekranie Poskromienie złośnicy Szekspira (1967) z Elizabeth Taylor i Richardem Burtonem. Rok później zrealizował swój najsławniejszy i najpopularniejszy film Romeo i Julia według sztuki Szekspira (1968), który przyniósł mu nominację do nagrody Oscara za reżyserię.
Kolejne jego filmy to m.in.: Brat Słońce, Siostra Księżyc (1972) o świętym Franciszku z Asyżu, Jezus z Nazaretu (1977) i Hamlet (1990) z Melem Gibsonem w roli tytułowej.
Franco Zeffirelli jest członkiem włoskiego senatu od 1996 roku reprezentującym prawicową partię Forza Italia. Jest osobą otwarcie przyznającą się do swojej orientacji homoseksualnej.
Słynny reżyser sprzeciwia się również istnieniu Ministerstwa Kultury, jako reliktu epoki totalitaryzmu.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Franco Zeffirelli w Internet Movie Database (IMDb) (en)
- Franco Zeffirelli w bazie filmweb.pl
- Franco Zeffirelli w NNDB (en)
