Formuła 2
Z Wikipedii
Formuła 2 (zwana w skrócie F2) - klasa wyścigowa samochodów jednomiejscowych o otwartym nadwoziu; oficjalnie istniejąca w latach 1948-1984.
W trakcie swojego istnienia F2 była naturalnym zapleczem i swoistą kopalnią talentów dla najbardziej prestiżowego cyklu wyścigów na świecie, Formuły 1. Tę tradycję kontynuowała najpierw Formuła 3000, a od 2005 roku GP2.
W latach 1952-1953 Mistrzostwa Świata Formuły 1 były rozgrywane według specyfikacji F2 (używano silników bez turbodoładowania o pojemności 2 litrów, lub półlitrowych silników z turbodoładowaniem). W obu tych latach tytuł mistrzowski zdobył Alberto Ascari.
W latach 1961-1963 Formuła 2 została zastąpiona przez nową klasę, Formułę Junior, lecz szybko uznano te rozwiązanie za niewypał. W 1964 roku przywrócono więc cykl F2, lecz przez dwa kolejne sezony samochody używały silników o pojemności zaledwie jednego litra. Wobec dużej różnicy w stosunku do mocy jednostek napędowych ówczesnej Formuły 1, w 1967 roku FIA podjęła szereg decyzji, które zrewolucjonizowały pozycję F2 i wydatnie przyczyniły się do wzrostu jej prestiżu.
W 1967 roku FIA oficjalnie wprowadziła cykl Mistrzostw Europy Formuły 2, dzięki któremu wielu młodych kierowców utorowało sobie drogę do Formuły 1. Równocześnie zmieniono regulamin techniczny serii; w latach 1967-1971 używano silników o pojemności 1,6 litra, po czym w 1972 roku wprowadzono jednostki napędowe o pojemności dwóch litrów. Ten limit obowiązywał już do ostatecznego końca F2, czyli do 1984 roku.
Wzrost prestiżu F2 spowodował, iż coraz częściej w wyścigach - obok zbierających niezbędne doświadczenie młodych adeptów kierownicy - brali udział kierowcy Formuły 1, którzy tym samym wypełniali sobie wolny czas między poszczególnymi Grand Prix. Taka sytuacja przyczyniła się niestety do jednej z największych tragedii w historii sportu motorowego. W 1968 roku podczas wyścigu F2 ma torze Hockenheim zginął bowiem dwukrotny Mistrz Świata F1, Jim Clark, do dnia dzisiejszego uznawany za jednego z najlepszych kierowców na świecie.
Na początku lat 80. XX wieku wzrost kosztów udziału w Formule 2 przyczynił się do spadku zainteresowania wśród grona właścicieli i konstruktorów. Na placu boju właściwie pozostały tylko potężne koncerny jak Honda, BMW oraz Renault. Wobec takiego stanu rzeczy, wraz z końcem 1984 roku FIA zdecydowała się na zastąpienie cyklu F2 przez tańszą wersję, czyli Formułę 3000. W mistrzostwach F3000 wszystkie zespoły używały standardowej jednostki napędowej Forda, kładąc kres wewnętrznej rywalizacji silnikowych gigantów, która cechowała ostatnie lata istnienia Formuły 2.
[edytuj] Mistrzowie Europy Formuły 2 w latach 1967 - 1984
| Sezon | Mistrz | Zespół | Samochód |
|---|---|---|---|
| 1967 | .svg/20px-Flag_of_Belgium_(civil).svg.png){kind=small} Jacky Ickx |
Tyrrell Racing | Matra-Cosworth |
| 1968 |  Jean-Pierre Beltoise |
Matra Sports | Matra-Cosworth |
| 1969 | Johnny Servoz-Gavin |
Matra International | Matra-Cosworth |
| 1970 |  Clay Regazzoni |
Tecno Racing Team | Tecno-Cosworth |
| 1971 |  Ronnie Peterson |
March Engineering | March-Cosworth |
| 1972 |  Mike Hailwood |
Team Surtees | Surtees-Cosworth |
| 1973 | Jean-Pierre Jarier |
March Engineering | March-BMW |
| 1974 | Patrick Depailler |
March Engineering | March-BMW |
| 1975 | Jacques Laffite |
Ecurie Elf | Martini-BMW |
| 1976 | Jean-Pierre Jabouille |
Equipe Elf | Elf 2J-Renault |
| 1977 | René Arnoux |
Ecurie Renault Elf | Martini-Renault |
| 1978 |  Bruno Giacomelli |
Polifac BMW Junior Team | March-BMW |
| 1979 | Marc Surer |
Polifac BMW Junior Team | March-BMW |
| 1980 | Brian Henton |
Toleman Group | Toleman-Hart |
| 1981 | Geoff Lees |
Ralt Racing | Ralt-Honda |
| 1982 | Corrado Fabi |
March Racing | March-BMW |
| 1983 | Jonathan Palmer |
Ralt Racing | Ralt-Honda |
| 1984 |  Mike Thackwell |
Ralt Racing | Ralt-Honda |
