Filicudi
Z Wikipedii
| Filicudi | |
 Wyspa Filicudi |
|
| Kontynent | Europa |
| Państwo |  Włochy |
| Akwen | Morze Tyrreńskie |
| Powierzchnia | 9,5 km² |
| Wyspy świata | |
Filicudi - włoska wyspa na Morzu Tyrrreńskim, jedna z ośmiu wysp archipelagu Liparyjskiego. Filicudi jest położona na północ od Sycylii, pomiędzy wyspami Lipari i Alicudi. Powierzchnia całkowita wyspy wynosi ok. 9,5 km².
Wyspa zaludniona była od neolitu (około 3 000 lat przed naszą erą). Kolejni mieszkańcy pojawili się tutaj w podczas epoki brązu (VIII wiek p.n.e.). Następnie przez wiele stuleci była niezamieszkana, aż do czasów greckich i rzymskich. Pozostały także ślady z okresu bizantyjskiego. Obecnie na wyspie znajduje się kilka małych wiosek. Największą z nich jest Filicudi Porto, położona na wschodnim wybrzeżu. Na wyspie uprawia się winorośl, oliwki, zboże i warzywa.
Wyspę tworzą cztery nieaktywne już wulkany. Najwyżej wznosi się Monte Fossa delle Felci (774 m). Pozostałe, to Monte Montagnola (349 m), Monte Terrione (278 m) i Capo Graziano, który leży na wąskim półwyspie, wysuniętym ku wschodowi. Wszystkie wulkany należą do typu podmorskiego. Na Capo Graziano znajdują się resztki budowli prehistorycznych (Villaggio Preistorico), datowanych na około 2 000 lat p.n.e., oraz liczniejsze z epoki brązu. Ślady późniejszego osadnictwa wraz z ceramiką mykeńską i cykladiańską (między 1 500 i 1 300 lat p.n.e.) odnaleziono w głównej części wyspy, na wulkanie Monte Montagnola.
Filicudi znana jest z licznych grot i jaskiń, z których najbardziej popularne są jaskinie Maccatore, San Bartholomeo, Perciato i Bue Marino, która według starożytnych podań była siedzibą wielkich, antycznych potworów.
Z morza w pobliżu wyspy wyłaniają się ogromne skały, z których najbardziej imponującą jest La Canna, iglica wyrastająca na wysokość 85 mn.p.m.
