Feliks Pancer
Z Wikipedii
| Emil Karol Repphan | |
| Urodzony | 28 maja 1798 Bodzechów |
| Zmarł | 16 marca 1851 Warszawa |
Feliks Pancer (ur. 27 lub 28 maja 1798 w Bodzechowie, zm. 16 marca 1851 w Warszawie), polski oficer, inżynier budownictwa lądowego i wodnego.
[edytuj] Biografia
Uczył się w Wąchocku i Krakowie, w 1815 rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1818 wstąpił do Korpusu Inżynierów Wojsk Polskich w Królestwie Polskim. W 1825 kierował budową zwodzonego drewnianego mostu przez Narew między twierdzą Modlin a Kępą Szwedzką.
W 1826 został profesorem Szkoły Aplikacyjnej gdzie do 1830 wykładał architekturę, budownictwo lądowe i wodne oraz mechanikę praktyczną. Podczas budowy Kanału Augustowskiego zorganizował produkcję wapna hydraulicznego wiążącego pod wodą, które zastosowano podczas wykonywania śluz. W 1830 rozpoczął pracę w Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, Duchowych i Oświecania Publicznego. Od 1838 Generalny Inspektor Dróg i Mostów.
W 1838 opracował projekt drewnianego mostu przez Wieprz pod Kośminem, który został zbudowany w 1841; było to wówczas najwybitniejsze osiągnięcie w budownictwie mostów w Polsce. W latach 1835–1838 zorganizował przy Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych kurs techniczny dla kandydatów na inżynierów; kurs ten na rozkaz władz zaborczych został zamknięty. W latach 1844–1846 zbudował w Warszawie Nowy Zjazd z placu Zamkowego do Wisły zwany wiaduktem Pancera.
Autor prac m.in.:
- Wiadomość o nowym rodzaju mostów żelaznych z zastosowaniem do rzeki Wisły pod Warszawą, 1830
- O budowie i konserwacji dróg bitych i zwyczajnych, 1895
Napisał 15 cennych artykułów publikowanych w ówczesnej prasie, m.in.:
- Pamiętniku Warszawskim Umiejętności Czystych i Stosowanych
- Pamiętniku Fizycznych, Matematycznych i Statystycznych Umiejętności z Zastosowaniem do Przemysłu.
Feliks Pancer jest pochowany na Powązkach w Warszawie. Jego nazwiskiem nazwano ulicę na warszawskim Tarchominie.
