Fahrenheit 9.11
Z Wikipedii
| Fahrenheit 9.11 | |
| poster | |
| Oryginalny tytuł | Fahrenheit 9/11 |
| Gatunek | Dokument |
| Kraj produkcji | USA |
| Język | Angielski |
| Czas trwania | 122 min. |
| Produkcja | |
| Reżyseria | Michael Moore |
| Scenariusz | Michael Moore |
| Muzyka | Jeff Gibbs, Bob Golden |
| Zdjęcia | Andrew Black, Mike Desjarlais |
| Scenografia | Dina Varano |
| Montaż | Kurt Engfehr, Todd Woody Richman, Chris Seward |
| Produkcja | Jim Czarniecki |
| Dystrybucja | Kino Świat |
| Od lat | 15 |
| Nagrody | |
| Złota Palma i nagroda FIPRESCI na festiwalu w Cannes | |
| Fahrenheit 9.11 na IMDb | |
Fahrenheit 9.11 (oryginalny tytuł Fahrenheit 9/11) – kontrowersyjny film dokumentalny Michaela Moore’a, który w 2004 roku niespodziewanie zdobył Złotą Palmę na festiwalu w Cannes.
Film jest ostrą krytyką George’a W. Busha i jego polityki. Wpisuje się on też w kampanię wyborczą przed wyborami prezydenckimi jesienią 2004 r. Łatwo jest nazwać Busha idiotą, ale ja tego nie zrobiłem. Pozwoliłem natomiast, by zrobiły to za mnie jego własne słowa i własne zachowania – powiedział Moore dziennikowi „Washington Post”. W filmie Moore wskazuje na związki biznesowe Busha z wpływowymi Saudyjczykami, w tym rodziną Osamy bin Ladena. Bin Ladenowie zerwali z Osamą kontakt na początku lat 90, jednak istnieje co do tego dużo wątpliwości.
Film wzbudzał kontrowersje już w momencie powstawania. Z finansowania produkcji w 2003 roku zrezygnowało należące do Mela Gibsona studio filmowe Icon Productions. Szef Disneya Michael Eisner (zapłacił za produkcję filmu) miał ponoć poinformować podległy mu Miramax, firmę, która współfinansowała produkcję filmu, że nie dopuści do dystrybucji filmu w Stanach. Decyzja ta wzbudziła w USA dyskusję na temat wolności wypowiedzi i cenzury w mediach.
W Stanach Zjednoczonych film stał się wielkim sukcesem komercyjnym. W ciągu pierwszych trzech dni pokazywania (wszedł do kin 25 czerwca 2004 r.) film zarobił blisko dwadzieścia dwa miliony dolarów, co jest najlepszym wynikiem jaki kiedykolwiek udało się uzyskać filmowi dokumentalnemu.
Polska premiera filmu odbyła się 23 lipca 2004 r.
W 2005 roku film „uhonorowany” został czterema Złotymi Malinami, które otrzymali George W. Bush, Condoleezza Rice, Donald Rumsfeld i Britney Spears. Okazał się także wielkim przegranym Oscarów – z powodów regulaminowych nie mógł ubiegać się o nagrodę w kategorii najlepszego pełnometrażowego dokumentu, ponieważ, na życzenie Moore’a, wyemitowany został w telewizji w przededniu amerykańskich wyborów prezydenckich z 2004 roku, a regulamin Amerykańskiej Akademii Filmowej stanowił, że film, który wyemitowany zostanie w telewizji w okresie do dziewięciu miesięcy od swojej premiery, automatycznie zostaje wykluczony z możliwości ubiegania się o nagrodę (punkt ten został zmieniony przez Akademię w lutym 2005 roku, jednak dla filmu nie miało to już znaczenia). Moore zrezygnował z nagrody dla najlepszego filmu dokumentalnego, mając nadzieję na Oscara w kategorii najlepszego filmu.
W grudniu 2004 roku Moore zapowiedział kontynuację filmu, zatytułowaną Fahrenheit 9.11 ½. Twierdzi, że Amerykanie byli okłamywani przez Busha i jego rząd, a także pozbawieni zostali ważnych informacji odnośnie wyborów prezydenckich z 2004 roku, a jego zadaniem jest edukacja i oświecenie społeczeństwa. Film planowany jest na 2006 lub 2007 rok. [1]
W maju 2006 sierżant Peter Damon zaskarżył Moore'a do sądu za wykorzystanie w filmie w kłamliwy sposób jego wypowiedzi ze szpitala. Sierżant został kaleką podczas wojny w Iraku w 2003 roku i leżąc w szpitalu dał wywiad dla NBC. Fragmenty tego wywiadu zostały wmontowane w wypowiedzi na temat polityki Busha wobec weteranów z Iraku ( Moore wmontował wypowiedz weterana w fragment mówiący o braku zainteresowania administracji rządowej weteranami natomiast weteran wiele razy mówił ze uzyskał dużą pomoc ze strony administracji rządowej). Damon żąda 85 milionów dolarów jako odszkodowania.
