Epimenides z Krety
Z Wikipedii
Epimenides z Krety (gr. Επιμενίδης), grecki kapłan, wieszcz, poeta i filozof grecki, czczony w Atenach jako cudotwórca, ( żył w VII i VI wieku p.n.e.), ostatni z „siedmiu mędrców”, według podania zapadł w 57 r. życia w trwały sen. Około 596 r. przed Chrystusem został wezwany do Aten nawiedzonych wówczas przez zarazę, celem przebłagania bogów. Ułamki jego pism zachowały się w „Teogonia” i „Kretika”. Według Epimenidesa świat rozwija się w pięciu etapach, a pramaterią tego jest powietrze i noc. Według legendy Epimenides z Krety miał dożyć 157 lat.
Epimenidesowi przypisuje się wypowiedź zacytowaną w Biblii przez apostoła Pawła w Liście do Tytusa 1:12. Apostoł charakteryzując mieszkańców Krety napisał: "Jeden z nich, własny ich prorok, powiedział: `Kreteńczycy to zawsze kłamcy, bestie wyrządzające krzywdę, żarłoki bezczynne'" (cytat z przekładu Nowego Świata)
