Czarny Staw Gąsienicowy
Z Wikipedii
| Czarny Staw Gąsienicowy | |
 Widok z Koziej Dolinki |
|
| Kontynent | Europa |
| Państwa |  Polska |
| Powierzchnia | 17,94 ha |
| Wymiary | 665 × 425 m |
| Głębokość • maksymalna |
51 m |
| Wysokość lustra wody | 1624 m n.p.m. |
| Rzeki wypływające | Czarny Potok |
| Wyspy | 1 wyspa (310 m²) |
| Rodzaj jeziora | polodowcowe |
| Jeziora Polski | |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Czarny Staw Gąsienicowy – jezioro polodowcowe w Tatrach Wysokich, położone na wysokości 1624 m n.p.m. w cyrku lodowcowym. Nad jego zachodnim brzegiem wznoszą się ściany Kościelca. Czarny Staw jest największym jeziorem Doliny Gąsienicowej i jednym z dwóch położonych w części wschodniej, nazywanej czasem Czarną Doliną Gąsienicową (drugie z nich to Zmarzły Staw Gąsienicowy). Jezioro ma kształt owalny, woda jest przeźroczysta, o zabarwieniu szafirowym. Na jeziorze, w pobliżu jej północno-wschodniego brzegu znajduje się niewielka (310 m²) wysepka porośnięta kosodrzewiną. Od północy zamyka je skalny próg, z którego wypływa Czarny Potok. Czarny Staw został sztucznie zarybiony w 1881 r. (wpuszczono do niego pstrągi).
Nazwa wywodzi się z ciemnogranatowego, a nawet czarnego odcienia wody, związanego z ocienieniem wód pobliskim szczytem i sinicami (Pleurocapsa polonica) porastającymi głazy znajdujące się na brzegach jeziora.
Jeziorem od początków XIX wieku zachwycali się tatrzańscy turyści. Było tematem obrazów Alfreda Schouppégo, Wojciecha Gersona, Leona Wyczółkowskiego i wielu innych. Pomiarów jego wysokości dokonał już w 1852 Stefan Kuczyński. Pełniejsze pomiary wykonał Eugeniusz Dziewulski w 1881, a dokładniejsze Ludomir Sawicki w 1909. W 1909 projektowano nawet zbudowanie na wysepce mauzoleum Juliusza Słowackiego.
W latach 1884-1920 istniał nad brzegiem stawu bufet, bedący własnością Józefa Sieczki z Zakopanego. Spalił się w 1920.
[edytuj] Szlaki turystyczne
– wzdłuż wschodniego brzegu przebiega trasa szlaku turystycznego na z Hali Gąsienicowej na Zawrat
– szlak na Skrajny Granat
– przy północnym brzegu jeziora szlak turystyczny odchodzi w kierunku Małego Kościelca i dalej na przełęcz Karb (trasa poprowadzona w 1961 – wcześniejsza, wytyczona przez Towarzystwo Tatrzańskie, prowadziła żlebem bezpośrednio na przełęcz)
[edytuj] Bibliografia
- Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
- Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” S.c., 2006. ISBN 83-89580-00-4.
