Czarnohora

Z Wikipedii

Czarnohora

Megaregion	Region Karpacki
Prowincja	Karpaty Wschodnie
Podprowincja	Zewnętrzne Karpaty Wschodnie
Makroregion	Beskidy Wschodnie
Mezoregion	Beskidy Połonińskie
Mikroregion(y)	Czarnohora
Zajmowane jednostki administracyjne	Ukraina: - obwód zakarpacki - obwód iwanofrankowski

Żebra skalne pod Szpyciami, Czarnohora

Czarnohora (522.25; ukr. Чорногора - Czornohora) - pasmo górskie na terenie zach. Ukrainy. Najwyższa część Beskidów Połonińskich i jednocześnie ukraińskich Karpat Wschodnich. Od strony pn.-zach. sąsiaduje z pasmami Gorganów i Świdowca, od pn. wsch. z Połoninami Hryniawskimi, zaś od pd. z Karpatami Marmaroskimi (na terenie Rumunii).

Góry te są zbudowane ze skał fliszowych, charakterystyczne są długie i łagodne grzbiety. Stoki są pokryte lasami bukowymi, w wyższych partiach iglastymi (świerki, jodły). Powyżej 1850 m n.p.m. roślinność subalpejska, na grzbietach połoniny. Obszar chroniony - wchodzi w skład Karpackiego Parku Narodowego oraz Karpackiego Parku Biosfery.

W tej części Beskidów Wschodnich bierze początek kilka dużych rzek. Te, które spływają ze stoków Świdowca, Czarnohory i z Połonin Hryniawskich, wpadają do Dunaju. Potoki spadające ze zboczy Świdowca zasilają rzekę Cisę, która jest najdłuższym dopływem Dunaju. Spod Howerli wypływa wielki Prut, a nieco dalej na wschód Czarny i Biały Czeremosz łączą się w jedną rzekę, która zasila Prut. Na Bukowinie ma swoje źródła Seret, inny wielki dopływ Dunaju. Woda z Karpat płynie tą drugą co do wielkości rzeką w Europie (dł. 2850 km, pow. dorzecza 817 tys. km²) i wpada do Morza Czarnego.

Pięknym elementem górskiego krajobrazu są jeziorka. Mają one pochodzenie polodowcowe (Jeziorko Niesamowite, jeziorko Brebenieskuł, stawy w Kotle Gadżyny, staw po Todiaską) albo powstały na skutek osuwania się mas ziemi zagradzających wodzie ujście (jeziorko Szybene, czy Mariczejka). Ciekawym urozmaiceniem szlaków są liczne źródła mineralne, występujące w dużym zagęszczeniu zwłaszcza w dolinie Czarnego Czeremoszu (słynne uzdrowisko Burkut) i w pobliżu potoku Balcatul na Zakarpaciu. Przed wojną na wielu górskich potokach wybudowano klauzy, czyli jazy lub tamy, które regulowały przepływ wody i tym samym umożliwiały spław drewna do tartaków w dolinie. Do dziś ruiny klauz są charakterystycznym elementem czarnohorskiego krajobrazu. Konstrukcje te przetrwały w bardzo różnym stanie: od wielkich budowli (klauzy Łostuń i Baltagul na Czarnym Czeremoszu, klauza Howerla na potoku o tej samej nazwie) do kilku belek i kamieni.