Cymbelin

Z Wikipedii

Cymbelin - komedia autorstwa Williama Shakespeare'a, napisana około 1609 roku. Krytycy zazwyczaj porównują ją do dzieł takich, jak Perykles, książę Tyru. Pomimo tego, że w Pierwszym Folio została umieszczona razem z tragediami, obecnie uznaje się ją za komedię. Postać Cymbelina jest oparta na autentycznym władcy, Cunobelinusie, który władał Brytanią jeszcze przed rzymską inwazją. Mimo wysokich ocen, Cymbelin stracił w ostanim czasie popularność. Wielu badaczy uważa, że dzieło to, napisane już pod koniec kariery Szekspira, jest swego rodzaju żartem, parodiującym jego wcześniejsze prace.

[edytuj] Spektakl i publikacja

Tylko jeden spektakl jest udokumentowany: miał miejsce w środę wieczorem, 1 stycznia 1634. Oprócz niego, znane są jeszcze inscenizacje z roku 1761.

Utwór nie był publikowany przed wydaniem Pierwszego Folio 1623.

[edytuj] Fabuła

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Posthumus, człowiek nisko urodzony, ale o wielu zaletach, w sekrecie poślubił Imogen, córkę króla Cymbelina. Ten, rozzłoszczony na wieść o tym, wygnał Posthumusa z królestwa. Iachomo, żołnierz armii rzymskiej, zakłada się z Posthumusem o to, że uda mu się nakłonić Imogen do cudzołóstwa. Imogen, która dowiaduje się o tym od sługi Posthumusa, wyjeżdża na zachodnie wybrzeże Brytanii. Tam poznaje dwóch mężczyzn. Nie wie jednak, że w rzeczywistości są jej braćmi. Okłamują ją, mówiąc, że Belarius, król Brytanii, konspirował z Rzymianami, przez co musiał go obalić Cymbelin. W odwecie, Belarius porwał synów Cymbelina, aby ci nie mogli zasiąść na tronie. Książeta byli wychowani przez opiekunkę, którą nazywali matką.

Zawiła i ciężka do przyswojenia fabuła jest uważana za jeden z elementów komediowych. Każda z postaci dodaje do niej coś od siebie, przez co ta staje się niezrozumiała.

[edytuj] Uwagi

Imogen jest jedną ze stosunkowo niewielu znaczących kobiecych postaci w sztukach Szekspira. Badacze uważają, że Imogen jest odpowiedniczką Innogen, żoną Leonarta z Wiele hałasu o nic. Zdaniem naukowców z Yale, przy pisaniu tego dzieła Szekspir miał współpracownika, gdyż w Cymbelinie pojawiają się sceny, które nie są w żaden sposób podobne do innych, napisanych przez tego autora.