Codex Regius (Nowy Testament)
Z Wikipedii
Codex Regius (Gregory-Aland no. Le albo 019) jest greckim uncjalnym rękopisem Nowego Testamentu. Przekazuje tekst Ewangelii, z pięcioma małymi lukami (Mt 4,22-5,14; 28,17-20; Mk 10,16-30; 15,2-20; J 21,15-25). Paleograficznie datowany jest na VIII wiek. Kodeks stanowiony jest prze 257 pergaminowych kart (23.5 na 17 cm), z niemal kompletnym tekstem czterech Ewangelii. Zawiera dwa zakończenia Ewangelii Marka, natomiast tekst J 7,53-8,11 został opuszczony. Obecne są sekcje Ammoniusza i kanony Euzebiusza. Kodeks przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowe (Gr. 62), w Paryżu.
Skryba był Egipcjaninem, z tendencją do nadawania literom raczej koptyjskiego kształtu niż greckiego. Grecki tekst kodeksu reprezentuje tekst aleksandryjski z wielką liczbą bizantyjskich naleciałości w Ewangelii Mateusza. Aland zaklasyfikował go do II kategorii. Uchodzi za czwarty dobry rękopis Ewangelii, wyprzedzany jest jedynie przez p75, Kodeks Watykański i Kodeks Synajski.
Tekst kodeksu był cytowany przez Roberta Estienne (Stefanusa) jako η. Został wydany w 1846 roku przez Tischendorfa.
[edytuj] Zobacz także
[edytuj] Bibliografia
- Kurt Aland and Barbara Aland, The Text Of The New Testament: An Introduction To The Critical Editions and To The Theory and Practice Of Modern Text Criticism, 1995, Grand Rapids, Michigan.
- Bruce Metzger, The Text Of The New Testament: Its Transmission, Corruption and Restoration, 1968 etc, Oxford University Press, p. 54.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Codex Кeпiгs L (019): at the Encyclopedia of Textual Criticism.