Charles Hanbury Williams

Z Wikipedii

Sir Charles Hanbury Williams (ur. 8 grudnia 1708, zm. 2 listopada 1759) - dyplomata i satyryk, syn Johna Hanbury, walijskiego stalownika, po przejęciu rodzinnej posiadłości, przyjął nazwisko Williams.

W 1734 roku wszedł do parlamentu Wielkiej Brytanii, jako reprezentant Monmouthshire . Był zwolennikiem ówczesnego premiera Roberta Walpole'a, i utrzymał miejsce w parlamencie do 1747 roku. Sir Charles uzyskał w 1754 miejsce w parlamencie z Leominster które posiadał już do śmierci.

Od 1747 roku do 1750, był ambasadorem brytyjskim w Dreźnie, a do 1755 roku w Polsce. W 1748 roku był obecny na sejmie w Polsce, by nabrać wiedzy o stosunkach politycznych w Polsce, choć poznał tam Czartoryskich (August Aleksander Czartoryski Poniatowskich), a także Jerzego Augusta Mniszcha i marszałka nadwornego koronnego hetmana Branickiego, u którego przebywał w Białymstoku, gdzie przed sesjami sejmu, zatrzymywało się wielu obcych dyplomatów. W 1752 roku, prócz Williamsa, przebywał tam również poseł ambasador Francji Charles François de Broglie.

Gdy przyszły król Polski Stanisław Poniatowski przebywał na leczeniu w Berlinie, spotkał się z przebywającym tam z misją dyplomatyczną (1750-1751) Sir Charlesa.

Williams szczerze popierał reformatorskie plany Czartoryskich i angażował sie w polskie życie sejmowe. Przyczynił się do zacieśnienia stosunków "familii" z Londynem. Prawdopodobnie to właśnie Williams rozbudził jej nadzieję na to, że brytyjski dwór wymusi na berlińskim i petersburskim zgodę na reformy w Polsce.

Anglik miał przejść do polskiej i rosyjskiej historii przedstawiając (Sankt Petersburg 1755) Stanisława wielkiej księżnej rosyjskiej Katarzynie , przyszłej carycy, co zapoczątkowało ich romans. Poniatowski sam przyłożył rękę do tego by Williamsa Brytyjczycy wysłali do Petersburga.

Sir Charles był słynny jako człowiek o wielkim poczuciu humoru i znakomity literat-satyryk.