Ch-35 Uran
Z Wikipedii
Zwiezda Ch-35 Uran (kod NATO SS-N-25 Switchblade) - sowiecki pocisk przeciwokrętowy, odpowiednik amerykańskiego pocisku Harpoon (z powodu podobieństwa do tego pocisku zwany także Harpoonski).
Pocisk Ch-35 powstał jako uzbrojenie okrętowe. Prace nad nim rozpoczęto w 1978 roku. Rakiety w wersji morskiej odpalane są z cylindrycznych kontenerów ustawionych na specjalnych stelażach. W połowie lat 90. powstała także wersja Ch-35U przenoszona przez samoloty i śmigłowce.
Rakiety Ch-35 są między innymi uzbrojeniem korwet projektu 1241.8, niszczycieli typu Delhi oraz fregat projektu 1154. Miały także stać się uzbrojeniem polskich okrętów rakietowych projektu 660, ale po rozpadzie Układu Warszawskiego z zakupu rakiet tego typu zrezygnowano. Wersja lotnicza Ch-35U jest przenoszona przez większość samolotów morskiego lotnictwa taktycznego Rosji, a także samoloty ZOP Tu-142 i śmigłowce Ka-27.
Rakieta Ch-35 ma klasyczny układ aerodynamiczny, stery i skrzydła są składane. Napędzana jest silnikiem turboodrzutowym. Układ naprowadzania kombinowany, w początkowej fazie lotu stosowany jest inercyjny układ nawigacyjny, w końcowej aktywne naprowadzanie radarowe.
[edytuj] Dane taktyczno-techniczne
- Masa: 480 kg
- Masa głowicy bojowej: 145 kg
- Długość: 3,75 m
- Średnica kadłuba: 0,42 m
- Rozpiętość: 0,93 m
- Prędkość: 300 m/s
- Zasięg: 130 km
- Wysokość lotu: 5-10 m
[edytuj] Bibliografia
- Butowski, Piotr. Przegląd rosyjskich pocisków kierowanych klasy powietrze-ziemia i powietrze-woda. Nowa Technika Wojskowa. 1995, Nr. 3, s. 15-19. ISSN 1230-1655.
