Bogdan Huk

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Bogdan Huk (ukr. Богдан Гук; ur. 1 maja 1964 w Morągu) – dziennikarz narodowości ukraińskiej specjalizujący się w tematyce mniejszości ukraińskiej i stosunków ukraińsko-polskich w Polsce po II wojnie światowej.

Urodził się w województwie olsztyńskim, dokąd w ramach akcji „Wisła” deportowani zostali jego rodzice (ojciec pochodzi z Radawy, matka z Wisłoka Wielkiego). W latach 1970-1975 mieszkał we wsi Łączno. W 1975 wraz z rodzicami zamieszkał we wsi Komańcza. W latach 1979-1982 uczęszczał do II Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku, w 1982-1984 do IV Liceum Ogólnokształcącego w Legnicy, które ukończył.

Absolwent Wydziału Rusycystyki i Lingwistyki Stosowanej, Katedra Filologii Ukraińskiej Uniwersytetu Warszawskiego, magister filologii ukraińskiej (1990). W okresie studiów działał w Radzie Kultury Studentów Narodowości Ukraińskiej przy Ogólnopolskiej Radzie Kultury Studentów Mniejszości Narodowych ZSP, w latach 1986-1990 redaktor naczelny ukraińskiego kwartalnika studenckiego „Zustriczi” wydawanego w Warszawie przez ORKSMN, następnie przez Związek Ukraińców w Polsce. Związany wtedy także z ukraińskim fanzinem kontrkulturowym Widryżka. Do 1997 mieszkał w Warszawie.

Redaktor techniczno-programowy Redakcji Ukraińskiej Radia „Polonia” w latach 1990-1993; w 1994 został dziennikarzem tygodnika Nasze Słowo i członkiem jego redakcji. W tym czasie redagował utworzone przez siebie czasopismo Son i Mysl’ (ukazały się 4 numery). Od wyjazdu z Warszawy w 1997 do Przemyśla, regionalny korespondent Naszego Słowa w tym mieście. W latach 1998-2000 nauczyciel języka i literatury ukraińskiej w Zespole Szkół Ogólnokształcących im. Markijana Szaszkewicza w Przemyślu. Redaktor naczelny miesięcznika Wisnyk Zakerzonnia, wydawanego w latach 2000-2002 przez Oddział Przemyski Związku Ukraińców w Polsce.

Od 1989 Bogdan Huk systematycznie zbiera, opracowuje i wydaje w różnych wydawnictwach relacje ustne, wspomnienia oraz dokumenty dotyczące społeczności rusko-ukraińskiej w Polsce po 1944, ze szczególnym uwzględnieniem losów zabytków kultury materialnej Bojkowszczyzny, Nadsania przemyskiego, całej Łemkowszczyzny, Chełmszczyzny i Podlasia południowego; interesuje się ruskimi Zamieszańcami w okolicach Krosna i Rzeszowa, Otrocza w powiecie Kraśnik, wyspą łemkowską koło Szlachtowej i innymi ostańcami dawnej Rusi. Od 1997 prawie w każdym numerze Naszego Słowa w rubryce Świadectwa ukazuje się dokumentalna publikacja jego autorstwa.

[edytuj] Ważniejsze publikacje zwarte:

Zakerzonia. Wspomnienia żołnierzy UPA, t. I, Warszawa 1994, 440 s., ISBN 83-86112-01-8; tytuł oryginału Закерзоння. Спогади вояків Української Повстанської Армії;
Zakerzonia. Wspomnienia żołnierzy UPA, t. II, Warszawa 1996, 280 s., ISBN 83-906203-0-8;
Zakerzonia. Wspomnienia żołnierzy UPA, t. III, Warszawa 1997, 304 s., ISBN 83-906203-3-2;
Zakerzonia. Wspomnienia żołnierzy UPA, t. IV, Warszawa 1998, 268 s., ISBN 83-906203-6-7;
Zakerzonia. Wspomnienia żołnierzy UPA, t. V, Warszawa 2005, 336 s., ISBN 83-89085-05-4;
Pochody na mogiły Żołnierzy Ukraińskich Armii 20. wieku w Pikulicach. Zbiór materiałów historycznych (w języku ukraińskim), Przemyśl 2006, 140 s., ISBN 83-921954-3-4;
Źródła do dziejów Ukraińskiej Cerkwi Greckokatolickiej w Polsce w latach 1944-1989 (red.), t. I, Przemyśl 2007, 304 s., ISBN 83-902592-4-9;
1947 Księga pamiątkowa (w języku ukraińskim), Warszawa 1997, 648 str., ISBN 83-906203-4-0;
Cherstomatia. Literatura od IX wieku do I połowy XIX wieku. Wybór tekstów z literatury ukraińskiej dla klasy 1. liceum ogólnokształcącego, Warszawa 2001;
Cherstomatia. Literatura od II połowy XIX wieku do początku XX w. Wybór tekstów z literatury ukraińskiej dla klasy 1. liceum ogólnokształcącego, Warszawa 2003;
Chrestomatia. Literatura XX wieku Wybór tekstów z literatury ukraińskiej dla klasy 3. liceum ogólnokształcącego, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2004;