Bogdan Baer
Z Wikipedii
| Bogdan Baer | |
| Prawdziwe nazwisko | Bogdan Stanisław Baer |
| Data i miejsce urodzenia | 8 listopada 1926 Warszawa, Polska |
| Data i miejsce śmierci | 28 sierpnia 2002 Warszawa, Polska |
| Ważne role | |
| Dyndalski w Zemście, Jezus w Historyi o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim, Tomasz Glinicki w serialu W labiryncie, Hrabia Edward Ryszkiewicz w Na dobre i na złe |
|
| Profil w bazie IMDb | |
Bogdan Baer (ur. 8 listopada 1926 r. w Warszawie, zm. 28 sierpnia 2002 r. tamże) – polski aktor teatralny, filmowy, radiowy i telewizyjny, reżyser teatralny. Znany m.in. z roli Tomasza Glinickiego w serialu "W labiryncie".
Ukończył w 1949 r. Wydział Aktorski PWST w Łodzi. Mąż malarki i scenografa teatralnego – Iwony Zaborowskiej-Baer. Ten charakterystyczny aktor, jedna z największych osobowości polskiej sceny powojennej, debiutował u Leona Schillera w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi. Tu spotkał Kazimierza Dejmka, z którym w jego Teatrze Nowym pracował przez długie lata. Niejednokrotnie tytułowano go "aktorem staropolskim". Przyczyniły się do tego, rzecz jasna, kreacje w dejmkowskich misteriach, takie jak Jezus w "Historyi o chwalebnym zmartwychwstaniu pańskim" Mikołaja z Wilkowiecka czy rola tytułowa w "Żywocie Jozefa" Mikołaja Reja. Przyjaźń i współpraca z Dejmkiem zawiodły go do Teatru Narodowego w Warszawie. W pamiętnych "Dziadach" z 1967 roku grał diabła. Po usunięciu Dejmka ze Sceny Narodowej znalazł się w Teatrze Ateneum oraz Dramatycznym.
W 1981 roku powrócił pod skrzydła Dejmka, tym razem w Teatrze Polskim. Zagrał m.in. Nosa w "Weselu" Wyspiańskiego, Przepiórkę w "Vatzlavie" Mrożka, Dyndalskiego w "Zemście" Fredry. Zajął się tu również reżyserią. Stworzył takie spektakle, jak "Lekarz mimo woli" Moliera, czy "Żabusia" Gabrieli Zapolskiej.
W 1998 roku po raz ostatni wziął udział w staropolskim przedsięwzięciu Dejmka grając Woźnego w "Dialogus de Passione" w Teatrze Narodowym. Jednak do końca życia pozostał w Teatrze Polskim i stworzył także liczne role w spektaklach Jarosława Kiliana, m.in. Prologus w "Pastorałce" Leona Schillera, Piekielny Piotruś w "Zielonej Gęsi" Gałczyńskiego, czy – ostatnia rola teatralna – epizodzik Pana Niedzieli w "Don Juanie" Moliera. Pochowany na Powązkach Wojskowych.
Miał przez 50 lat jedną małżonkę Iwonę Zaborowską-Baer. Oboje dochowali się dwóch córek i siedmiorga wnucząt.
Spis treści |
[edytuj] Wybór ról teatralnych
- Sezon 1946/47-1948/49 – Teatr Wojska Polskiego w Łodzi, PWST, dyr. Leon Schiller:
- 30.04.1949 – A. Fadiejew, Młoda Gwardia – Eugeniusz Stachowicz
- 01.07.1949 – L. Schiller, Kram z piosenkami – Tyciuteńki, Mąż, Szewczyk, Andrus – TP TUR
- Sezon 1950/51-1962/63 – Teatr Nowy w Łodzi, dyr. Kazimierz Dejmek:
- 16.12.1961 – Mikołaj z Wilkowiecka, Historyia o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim – Jezus
- 03.03.1962 – J. Szaniawski, Ptak – Sekretarz
- 05.07.1962 – C. Goldoni, Uczciwa dziewczyna – Pasqualin
- 04.04.1963 – A.D. Gomes, Ten, który dotrzymuje słowa – Reporter
- 26.04.1963 – Z. Skowroński, Dyplomaci – Kiełbikowski
- Sezon 1963/64 – 1967/68 – Teatr Narodowy, dyr. K. Dejmek:
- 20.10.1966 – T. Różewicz, Wyszedł z domu – Mały
- 20.01.1967 – Molier, Mizantrop – Ergast
- 25.11.1967 – A. Mickiewicz, Dziady – Diabeł
- 16.03.1968 – M. Bałucki, Ciężkie czasy – Leonidas
- 20.07.1968 – W. Shakespeare, Sen nocy letniej – Groszek
- Sezon 1975/76-1980/81 – Teatr Nowy w Łodzi, dyr. K. Dejmek:
- 28.09.1975 – Dialogus de Passione – Woźny
- Sezon 1981/82-2001/02 – Teatr Polski w Warszawie, dyr. K. Dejmek:
- 27.01.1994 – L. Schiller, Kram z piosenkami – On (ballada staromiejska)
- 26.10.1996 – A. Fredro, Dożywocie – Orgon
- 21.12.1996 – L. Schiller, Pastorałka – Prologus
- 28.11.1998 – Dialogus de passione, Teatr Narodowy – Woźny (gośc.)
- 21.05.1999 – J. Drda, Igraszki z diabłem – Odźwierny piekielny
- 27.05.2000 – K. I. Gałczyński, Zielona Gęś – Piekielny Piotruś
- 09.05.2001 – Molier, Don Juan – Pan Niedziela
- 23.09.2001 – C. K. Norwid, Miłość czysta – Lucio, Służący
[edytuj] Role filmowe (wybór)
- 1954 – Trudna miłość – Przechodzień
- 1959 – Kazimierz Kutz, Krzyż walecznych – Petrak
- 1960 – Aleksander Ford, Krzyżacy – Ciaruszek
- 1964 – Wojciech Has, Rękopis znaleziony w Saragossie
- 1975 – Czterdziestolatek – Dyrektor Pociecha (serial tv)
- 1977 – Lalka – Szprot
- 1978 – Rodzina Leśniewskich – Profesor Skubiszewski
- 1984 – Przeklęte oko proroka – wachmistrz
- 1990 – W labiryncie – Tomasz Glinicki, ojciec Renaty (telenowela)
- 1991 – Ptak – Ojciec Marka
- 1992 – Kawalerskie życie na obczyźnie – Lekarz
- 1992 – Mała Apokalipsa, reż. C. Gavras – Portier (prod. franc.)
- 1993 – Dwa księżyce – Burmistrz
- 1993 – Arsen Lupin (Cesarska tabakiera) – Majordomus (prod. franc.)
- 1993 – Bliźniak – Wykołek (tv)
- 1993 – Siedem pięter – Lekarz V (tv)
- 1994 – Dwaj panicze z Werony – Antonio (tv)
- 1994 – Intruz – Koffer (tv)
- 1995 – Nic śmiesznego Marka Koterskiego – Reżyser
- 1999 – Policjanci – Fotograf (serial tv)
- 1999 – Tygrysy Europy – Leon Zając-Zejdżek, wujek Elżbiety (serial kom.)
- 2000 – Na dobre i na złe (telenowela) – Hrabia Edward Ryszkiewicz (ostatnia rola)
[edytuj] Reżyseria teatralna (wybór)
- 27.10.1982 – Uciechy staropolskie, oprac. dram. i insc. K. Dejmek, Teatr im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze
- 06.10.1983 – Molier, Lekarz mimo woli, Teatr Polski w Warszawie – scena kameralna
- 11.05.1984 – Molier, jw., Teatr im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze
- 28.10.1984 – Uciechy staropolskie, oprac. jw., Teatr Polski w Szczecinie
- 14.07.1985 – Molier, jw., Teatr Polski w Szczecinie
- 03.09.1988 – Pochwała wesołości – własny układ piosenek rokokowych z okresu stanisławowskiego, spektakl zreal. przez Operę Kameralną w sali balowej Pałacu na wodzie w warszawskich Łazienkach
- 16.02.1991 – W. Perzyński, Szczęście Frania, Teatr Polski w Warszawie – scena kameral.
- 01.12.1992 – Offenbach – trzy jednoaktówki, Opera Kameralna w Warszawie
- 18.11.1993 – G. Zapolska, Panna Maliczewska, Teatr Polski w Warszawie – scena kameral.
- 25.10.1997 – G. Zapolska, Żabusia, Teatr Polski w Warszawie
[edytuj] Wybrane źródła
- S. Mrozińska, Szkołą Leona Schillera : PWST 1946-1949, Wrocław, 1972
- Bogdan Baer : 45 lat pracy artystycznej (1949-1994), Warszawa, 1994
- Teczka osob. B.B. [w:] Archiwum ZASP – Dział Dokumentacji Teatralnej
