Bitwa pod Kaniowem

Z Wikipedii

Bitwa pod Kaniowem
I wojna światowa

Data

11 maja 1918

Miejsce

Kaniów

Wynik

Zwycięstwo niemieckie, kapitulacja polska

Przyczyna

Wg. Niemców: naruszenie warunków Traktatu Brzeskiego

Terytorium

Ukraina

Strony konfliktu
II Korpus Polski w Rosji	Armia Cesarstwa Niemieckiego
Dowódcy
gen. Józef Haller	gen. Zierhold
Siły
8000	12000
Straty
ok. 1000 rannych i zabitych ok. 3250 w niewoli	ok. 1500 rannych i zabitych

Odznaka pamiątkowa Związku Kaniowczyków, wykonana z mosiądzu (rewers).

Bitwa pod Kaniowem została stoczona 11 maja 1918 r.

[edytuj] Geneza

15 lutego 1918 r., protestując przeciwko postanowieniom traktatu brzeskiego, II Brygada Legionów Polskich wraz z innymi oddziałami polskimi przebiła się przez front austriacko-rosyjski pod Rarańczą i połączyła się z polskimi formacjami w Rosji tworząc w ten sposób II Korpus Polski na Wschodzie. Obecność jednostek polskich na Ukrainie była widziana przez Niemcy jako naruszenie warunków Traktatu Brzeskiego.

[edytuj] Przebieg

W nocy z 10 na 11 maja 1918 r. bez żadnych uprzedzeń przeważające liczebnie oddziały niemieckie zaatakowały jednostki polskie rozlokowane w okolicy Kaniowa.

[edytuj] Rezultat

Po całodziennej walce i wyczerpaniu się zapasów amunicji II Korpus Polski został zmuszony do złożenia broni. Straty niemieckie wyniosły ok. 1500 zabitych i rannych, polskie nie przekraczały 1000. Niemcy nie dotrzymali warunków kapitulacji rozbrojonych jeńców ograbili i wysyłali do obozów koncentracyjnych. Wzięto do niewoli 3000 żołnierzy i 250 oficerów. Drugie tyle, m.in. gen Haller, zdołało zbiec i uniknąć niewoli.