Biały szkwał

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Należy w nim poprawić: Brak definicji - czyli odpowiedzi na pytanie: CO TO JEST "Biały szkwał"?.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Ten artykuł lub sekcja wymaga poprawy następujących problemów:

Ten artykuł jest niezrozumiały.

Jeśli poprawiałeś jeden z wymienionych problemów, usuń proszę dotyczący parametr szablonu {{Rq}}. Detale są w dokumentacji.

Biały szkwał - wg Słownika Meteorologicznego Amerykańskiego Towarzystwa Meteorologicznego ^[1] nazwa biały szkwał jest związana z faktem, że chmury burzowe normalnie obserwowane na niebie przed przyjściem silnego wiatru nie są obserwowane w wypadku białego szkwału. Szkwał przychodzi z jasnego nieba i jest dla obserwatora nagły. Jedyną zapowiedzią nad wodą są krople zawieszone w powietrzu i załamujące się fale widoczne jako biaława zawiesina.

[edytuj] Obserwacje zjawiska

Biały szkwał jest często opisywany w literaturze marynistycznej. W książce Les Misérables (Nędznicy) Wiktora Hugo biały szkwał niszczy 64-metrowy żaglowiec i przełamuje 400-stopowy maszt (c.f. Les Misérables, V. Hugo, Wordsworth Editions, 1994, ISBN 1-85326-085-1, str. 251). Podobno biały szkwał zatopił brygantynę "Albatross" w 1961 roku o czym opowiada film White Squall (1996).

Istnieje jednak klasa zjawisk meteorologicznych, które są gwałtowne, nieoczekiwane i trudne do zaobserwowania przez osobę bez specjalnych instrumentów pomiarowych.
Niektóre mechanizmy fizyczne zostały opisane po raz pierwszy w pracy T. Fujity (1985), który odróżnia je od zjawiska tornada; patrz też Houze (1993). Jednym z możliwych mechanizmów jest prąd zstępujący związany z systemem burzowym. Jeżeli prąd jest szybki i trwa krótko nazywany jest prądem spadającym. Prądy spadające klasyfikuje się na lokalne prądy spadające (ang. microburst) - na obszarze < 4km, trwające 2-5 minut, z prędkością wiatrów dochodzącą do 75m/s, silne prądy spadające (ang. macroburst) - na obszarze > 4km, trwające 5-30 minut, z prędkością wiatrów dochodzącą do 60m/s.

Inne zjawiska, które przychodzą gwałtownie i które trudno zaobserwować to wiatry katabatyczne spływające z gór wzdłuż np. wybrzeża Morza Śródziemnego.

Ernst (1975) opisuje zdjęcia satelitarne linii łukowej, którą nazywa białym szkwałem (patrz bibliografia)

[edytuj] Bibliografia

Ernst, J. A., From Different Viewpoints: Arc-Line (White Squall) Generation Captured by Simultaneous NOAA-3 and SMS-1 Visible and Infrared Imagery, strony 356–359, Monthly Weather Review, 103, 1975 (wersja PDF artykułu [1])
Fujita, T. T. The Downburst: Microburst and Macroburst, Report of Projects NIMROD and JAWS Published by Satellite and Mesoscale Research Project (SMRP), Department of Geophysical Sciences, The University of Chicago, 122 stron, 1985, Library of Congress Number 85-50115.
Houze, R. A., Cloud Dynamics, Academic Press, 1993,