Belém (dzielnica Lizbony)

Z Wikipedii

Belém - Pomnik Odkrywców (Padrão dos Descobrimentos), wystawiony w sześćsetną rocznicę śmierci Henryka Żeglarza. W tle kopia mostu Golden Gate, upamiętniająca triumf rewolucji goździków w 1974 roku.

Mozaika świata z zaznaczonymi wyprawami portugalskich żeglarzy. Widok ze szczytu Pomnika Odkrywców.

Santa Maria de Belém (nazwa zazwyczaj skracana jest do Belém) – dzielnica (freguesia), jedno z zachodnich przedmieść Lizbony, położone w pobliżu ujścia Tagu do Oceanu Atlantyckiego i oddalone od centrum miasta o niecałe 6 kilometrów. Według danych z 2001 roku, obszar 2,9 km² zamieszkuje 9752 ludzi. Belém to po portugalsku Betlejem.

Główny port stolicy w czasach świetności portugalskiego imperium kolonialnego. W 1497 wyruszyła stamtąd przełomowa wyprawa Vasco da Gamy. W podzięce za przetarcie morskiego szlaku do Indii postawiono tam w latach 1502-51 wystawny Klasztor Hieronimitów, uważany za szczytowe osiągnięcie architektury manuelińskiej. Klasztor pełni funkcję portugalskiego panteonu - pochowano w nim samego Vasco da Gamę, narodowego wieszcza Luísa de Camões, a także wybitnego poetę modernizmu Fernando Pessoę. W dzielnicy znajduje się również turystyczna wizytówka miasta - Wieża Belém, strzegąca niegdyś wejścia do portu. W wyniku silnego trzęsienia ziemi w 1755 roku, ta charakterystyczna budowla przesunęła się ze środka rzeki na jej prawy brzeg.^[1] Oba zabytki od 1983 roku figurują na Liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Spośród pozostałych atrakcji turystycznych w okolicy na uwagę zasługuje XVIII-wieczny Pałac Belém, w którym urzęduje na co dzień prezydent Portugalii. Z Belém wywodzi się Pastel de Nata, najpopularniejsze portugalskie ciasto. Swoją siedzibę ma tam również czterokrotny mistrz kraju w piłce nożnej, CF Belenenses.