Be-42
Z Wikipedii
| Be-42 | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | ZSRR |
| Producent | Berijew |
| Typ | łódź latająca |
| Konstrukcja | metalowa |
| Załoga | 8 |
| Historia | |
| Data oblotu | grudzień 1986 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 2 odrzutowe Soloviev |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 42,5 m |
| Długość | 45,7 m |
| Wysokość | 11 m |
| Powierzchnia nośna | 200 m kwadratowych |
| Masa | |
| Własna | 43 900 kg |
| Startowa | 86 000 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maksymalna | 800 km/h |
| Pułap | 8000 m |
| Zasięg | 5500 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 6500 kg bomb i torped przeznaczonych do zwalczania okrętów podwodnych | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR/Rosja | |
Be-42 - radziecka łódź latająca dalekiego zasięgu przeznaczona do misji patrolowych i bombowych opracowana przez biuro konstrukcyjne Berijewa. W kodzie NATO nosi oznaczenie "Mermaid". Alternatywna nazwa to "A-40 Albatros".
[edytuj] Historia
Prace nad nową łodzią latającą dalekiego zasięgu przeznaczoną do wykonywania misji patrolowych i przeciwpodwodnych rozpoczęły się w biurze konstrukcyjnym Berijewa na początku lat 80. Oficjalnie prace nad A-40 rozpoczęły się w 1982. Przy pracach konstrukcyjnych wykorzystano komputerowe wspomaganie projektowania a nowatorskie rozwiązania konstrukcyjne były testowane na modelach.
Prototyp samolotu wykonał pierwszy start z lotniska lądowego w grudniu 1986. Pierwszy start z powierzchni wody miał miejsce w listopadzie 1987. Prace nad samolotem uległy znacznemu przyśpieszeniu po katastrofie okrętu podwodnego " K-278 Komsomolec" w kwietniu 1989 kiedy to z powodu braku możliwości udzielenia szybkiej pomocy zginęło wielu rozbitków. W celu przystosowania A-40 do zadań ratowniczych w jego konstrukcji dokonano zmian umożliwiających wzięcie na pokład 60 rozbitków. W samolocie przewidziano ambulatorium dla poszkodowanych a także nadmuchiwaną pochylnię do wciągania rozbitków na pokład. W komorze bombowej miały być umieszczone tratwy ratunkowe i wyposażenie awaryjne. Pokładowa stacja radiolokacyjna pierwotnie przeznaczona do wykrywania okrętów podwodnych miała być wykorzystana do lokalizacji tratw ratunkowych a nawet pojedynczych rozbitków . Po zbudowaniu dwóch prototypów budowę trzeciego wstrzymano w 1991 z powodu braku środków.
[edytuj] Wersje
- Be-40P - Wersja pasażerska dla 105 osób
- Be-40PT - wersja pasażersko-towarowa która oprócz ładunku mogła zabrać od 37 do 70 osób
- Be-42 SAR -Wersja ratownicza z miejscami dla 54 rozbitków, wyposażenie nawigacyjne do lotów w trudnych warunkach atmosferycznych.
- Be-42 ASW - Wersja przeznaczona do zwalczania okrętów podwodnych.
