Ballady i romanse
Z Wikipedii
"Ballady i romanse" - tomik wierszy Adama Mickiewicza, wydany w 1822 w Wilnie jako część pierwszego tomu Poezyj. Data ukazania się tego zbiorku wyznacza pierwszy polski manifest romantyczny w literaturze polskiej. Mimo iż zbiór uznaje się za przełomowy dla kultury polskiej XIX wieku, stricte rozpoczęcie romantyzmu przypadło na lata 1830-1831 roku.
Tom gatunkowo przynależy do gatunku ballady, przepojony jest fantastyką, niesamowitością, odniesieniem do folkloru oraz słowiańskości; zawiera m.in. utwory Romantyczność i Świtezianka.
"Romantyczność" (fragment):
"Dziewczyna czuje, - odpowiadam skromnie -
A gawiedź wierzy głęboko;
Czucie i wiara silniej mówi do mnie
Niż mędrca szkiełko i oko.
Martwe znasz prawdy, nieznane dla ludu,
Widzisz świat w proszku, w każdej gwiazd iskierce.
Nie znasz prawd żywych, nie obaczysz cudu!
Miej serce i patrzaj w serce!"
Jeden ze słynniejszych wierszy napisany w 1823 roku: "Do M***"
Do M*** (fragment)
Precz z moich oczu!... posłucham od razu,
Precz z mego serca!... i serce posłucha,
Precz z mej pamięci!... nie... tego rozkazu
Moja i twoja pamięć nie posłucha.