Artur Adamow
Z Wikipedii
Arthur Adamov (ur. 23 sierpnia 1908, w Kisłowodzku na Kaukazie - zm. 15 marca 1970 w Paryżu) - rosyjski pisarz.
[edytuj] Życie
Jako dziecko, przed wybuchem I wojny światowej, znalazl się w Niemczech, lata wojny przeżył w Genewie, później znalazł się w Paryżu. Podczas II wojny światowej rok spędził w obozie.
Jego pierwsze związki z literaturą miały charakter towarzyski: przyjaźnił się z Paulem Eluardem, uczestniczył w manifestach surrealistów.
Pisać zaczął około 40 roku życia. Jego twórczość można podzielić na dwa okresy: pierwszy - zainteresowanie teatrem absurdu, w drugim okresie Adamov zwrócił się ku teatrowi wykreowanemu przez Brechta.
Zmarł śmiercią samobójczą po przedawkowaniu barbituranów.
[edytuj] Tematyka twórczości
Przez utwory pierwszego okresu przewija się stosunkowo wiele motywów, jednak wymowa społeczno-filozoficzna daje się być jedna: pisarz daje odbiorcy do zrozumienia, że czasy w których żyje to okres hańby i terroru. Dominujące stany duchowe twórczości tego okresu to poczucie daremności ludzkiego istnienia oraz obsesja zagrożenia. Zasadniczym tematem twórczości Adamova jest śmierć, co wynika z przekonania, że historia i społeczeństwo są dla jednostki zagrożeniem.
[edytuj] Wszyscy przeciwko wszystkim
Jednym z najważniejszych dzieł autora jest sztuka Wszyscy przeciwko wszystkim, w którym pojawia się obraz odrealnionego państwa, w granicach którego rozgorzała fanatyczna walka "tubylców" z "uciekinierami". Panuje terror, rodzi się chaos. Wystarczy jednak donośny głos z megafonu, aby dokonała się radykalna zamiana frontów i by prześladowcy (tubylcy) stali się prześladowanymi. Ukazanie człowieka jako istoty sprowadzonej do roli odindywidualizowanej funcji chaosu i terroru jest dla dzieł Adamova charakterystyczne.