Arnold II
Z Wikipedii
Arnold II (ur. ?? - zm. 15 stycznia 1211) – biskup katolicki.
Był opatem benedyktynów w Mogilnie, od 1191 biskupem lubuskim. Od 1196 był biskupem poznańskim. Pierwszy raz wspominany jest w bulli papieża Innocentego III z 2 sierpnia 1201. Od 1206 Arnold II był stronnikiem księcia Władysława Laskonogiego w jego sporze z arcybiskupem gnieźnieńskim Henrykiem Kietliczem, stając na czele wrogiej reformie części duchowieństwa. Nie zwracając uwagi na interdykt jaki nałożył na jego diecezję arcybiskup – dalej udzielał posług religijnych wyklętemu księciu. Skończyło się to rzuceniem klątwy na Arnolda, zatwierdzonej bullą papieską 10 stycznia 1207. Brał udział w zjeździe książąt w Głogowie na Boże Narodzenie 1208, gdzie zdjęto z niego kary kościelne. Wziął jeszcze udział w 1210 w zjeździe w Borzykowej, umarł 15 stycznia 1211.
| Poprzednik nie znany |
 |
Biskup lubuski 1191-1196 |
|
Następca Cyprian |
| Poprzednik Mrokota |
|
Biskup poznański 1196-1211 |
|
Następca Filip |
