Adolf Baginsky
Z Wikipedii
Adolf Baginsky (ur. 22 maja 1848 w Raciborzu, zm. 13 maja 1918 w Berlinie) - międzynarodowej sławy lekarz, pediatra.
Uczęszczał do raciborskiego gimnazjum, gdzie zdawał maturę. Po maturze wyjechał do Berlina, aby rozpocząć studia medyczne. Był studentem prof. Traube, który też pochodził z Raciborza. W 1866 roku ukończył studia i podjął pracę w jednym z berlińskich szpitali. W 1867 roku podjął decyzję o otwarciu własnej praktyki lekarskiej w Seehausen koło Magdeburga.
W 1877 roku wrócił do Berlina, gdzie podjął pracę naukową. Specjalizował się w pediatrii. W 1882 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego nauk medycznych, a w 1890 wraz z światowej sławy lekarzem Rudolfem Virchowem doprowadził do otwarcia w Berlinie szpitala pediatrycznego im. cesarza Fryderyka III.
Został jego pierwszym dyrektorem, a funkcję tę pełnił aż do swojej śmierci. Nie porzucił jednak pracy naukowej i w 1891 roku uzyskał tytuł profesora. Baginsky pozostawił po sobie znaczny dorobek literatury fachowej, głównie z dziedziny pediatrii. Kiedy powrócił do Berlina (1877 r.) założył i współredagował czasopismo "Centralna Gazeta Pediatryczna", które było pierwszym ogólnoniemieckim pismem poświęconym medycynie dziecięcej. W 1879 roku czasopismo zmieniło nazwę na "Archiwum Medycyny Dziecęcej". Lata 80. XIX wieku zaowocowały wydaniem dzieł: Handbuch der Schulhygiene (Podręcznik higieny szkolnej), którego nakład wielokrotnie wznawiano oraz Lehrbuch der kinderkrankheiten (Podręcznik chorób dziecęcych). Ta ostatnia pozycja była do 1908 roku siedmiokrotnie wznawiana. W 1895 roku wydał, cieszącą się znakomitą opinią świata fachowego, rozprawę o leczeniu (seroterapii) błonicy (dyfterytu). Uwypuklał związek pomiędzy zachorowalnością dzieci a higieną osobistą, a w szczególności higieną szkolną.
Swoje nowatorskie poglądy w tej dziedzinie musiał propagować długie lata, zanim doczekały się one ogólnego uznania i akceptacji. Adolf Baginsky zmarł 13 maja 1918 w Berlinie. W pamięci swoich bliskich i współpracowników zapisał się na zawsze jako wspaniały człowiek, lekarz i naukowiec. Powtarzał, że najważniejszym dla niego dobrem i zadośćuczynieniem za ciężką pracę jest zdrowie i radość dzieci.
[edytuj] Bibliografia
- Praca zbiorowa, Raciborzanie Tysiąclecia, wyd. Nowiny Raciborskie, Racibórz 2002, ISBN 83-912666-2-1
