"Heroes"
Z Wikipedii
"Heroes" | ||
Album studyjny Davida Bowiego | ||
Wydany | 14 października 1977 | |
Nagrywany | lipiec-sierpień 1977 | |
Gatunek | rock, krautrock, ambient | |
Długość | 40:36 | |
Wytwórnia | RCA | |
Producent | Tony Visconti, David Bowie | |
Płyta po płycie | ||
"Heroes" (1977) |
Stage |
"Heroes" (cudzysłowy są częścią tytułu[1]) - album Davida Bowiego wydany w 1977 roku. Stanowi drugą część berlińskiej trylogii Davida Bowie'ego i Briana Eno (pozostałe wydawnictwa to Low i Lodger). "Heroes" jest podobny brzmieniowo do Low, ale o mocniejszym i bardziej "instynktownym" charakterze. Tak naprawdę jako jedyna z trzech płyt tworzących trylogię może być określana berlińską, gdyż w przeciwieństwie do pozostałych została w całości nagrana w tym mieście. Tytułowy utwór pozostaje jedną z najbardziej znanych piosenek Bowiego. Opowiada o parze kochanków spotykających się przy murze berlińskim. Album jest uważany przez krytyków za jeden z najlepszych w dyskografii muzyka, między innymi dzięki udziałowi w jego nagrywaniu gitarzysty Roberta Frippa (przyleciał z USA na jeden dzień, żeby uczestniczyć w sesji nagraniowej[2]). John Lennon podczas wywiadów na temat powstawania albumu Double Fantasy z 1980 roku mówił, że jego ambicją było "...zrobienie czegoś tak dobrego jak "Heroes"".[2][3]
Spis treści |
[edytuj] Produkcja
Album był nagrywany w studiach Hansa Records w Berlinie Zachodnim. "Heroes" był odbiciem "zeitgeist" epoki zimnej wojny, którą symbolizowało podzielone miasto. Współproducent Tony Visconti uważał pracę przy albumie za "...jedną z moich ostatnich wielkich przygód. Studio było położone około 500 jardów od muru. Czerwona Gwardia mogła zaglądać do okna naszej reżyserki przez potężne lornetki."[4]
Album "Heroes" jest pełen krautrockowych wpływów. Tytuł jest ukłonem w stronę piosenki "Hero" z płyty Neu! '75 niemieckiego zespołu Neu!.[5] Piosenka V-2 Schneider została nazwana na cześć członka zespołu Kraftwerk - Floriana Schneidera.[6] Zdjęcie na okładce było inspirowane Roquairolem Ericha Heckela, podobnie jak wydanego w tym samym roku albumu Iggy'ego Popa (we współpracy z Bowiem) - The Idiot.[7]
[edytuj] Wydanie
Album "Heroes" był reklamowany przez RCA Records następującym zdaniem: "Jest Old Wave. Jest New Wave. I jest David Bowie..."[6] Został wydany jesienią 1977 roku i spotkał się z pozytywnym przyjęciem przez krytyków.[2] Zarówno Melody Maker jak i NME nazwały go albumem roku.[3][8] Osiągnął trzecie miejsce na brytyjskiej liście przebojów na której utrzymywał się przez 26 tygodni. W Stanach Zjednoczonych był mniej popularny, jego najwyższą pozycją była 35.
Wiele z piosenek zawartych na albumie było granych przez Bowie'ego na koncertach i znalazło się następnie na albumie koncertowym z 1978 roku - Stage. Philip Glass zaadaptował niektóre z nich do swojej "Heroes" Symphony, stanowiącą parę z wcześniejszą Low Symphony. Utwór tytułowy był wykorzystywany przez wielu artystów, podczas gdy "The Secret Life of Arabia" był wykonywany przez Billy'ego Mackenziego w 1982 roku na albumie grupy B.E.F. (British Electric Foundation) (wczesna inkarnacja Heaven 17) zatytułowanym Music of Quality and Distinction.
[edytuj] Lista utworów
Tekst do wszystkich utworów napisał David Bowie. Jeśli nie jest zaznaczone inaczej, muzyka jest również jego dziełem.
- "Beauty and the Beast" – 3:32
- "Joe the Lion" – 3:05
- "Heroes" (Bowie, Brian Eno) – 6:07
- "Sons of the Silent Age" – 3:15
- "Blackout" – 3:50
- "V-2 Schneider" – 3:10
- "Sense of Doubt" – 3:57
- "Moss Garden" (Bowie, Eno) – 5:03
- "Neuköln" (Bowie, Eno) – 4:34
- "The Secret Life of Arabia" (Bowie, Eno, Carlos Alomar) – 3:46
[edytuj] Wznowienia
Album był dwukrotnie wznawiany i wydawany na płycie kompaktowej. Po raz pierwszy w 1991 przez Rykodisc (zawierał dwa bonusowe utwory). Po raz drugi w 1999 roku przez EMI (ze zremasterowanym dźwiękiem, bez utworów bonusowych).
[edytuj] Utwory bonusowe z 1991 roku
- "Abdulmajid" (poprzednio niewydany utwór nagrany w latach 1976-79) – 3:40
- "Joe the Lion" (zremiksowana wersja 1991) – 5:18
[edytuj] Muzycy
- David Bowie – śpiew, instrumenty klawiszowe, gitary, saksofon, koto, chórki
- Carlos Alomar – gitara rytmiczna
- Dennis Davis – instrumenty perkusyjne
- George Murray – gitara basowa
- Brian Eno – syntezatory, instrumenty klawiszowe, gitary
- Robert Fripp – gitara prowadząca
- Tony Visconti – chórki
- Antonia Maass – chórki
[edytuj] Listy przebojów
Album
Rok | Lista | Pozycja |
---|---|---|
1977 | UK Albums Chart | 3 |
1977 | Billboard Pop Albums | 35 |
Singel
Rok | Singel | Lista | Pozycja |
---|---|---|---|
1977 | Heroes | UK Singles Chart | 24 |
1978 | Beauty and the Beast | UK Singles Chart | 39 |
Przypisy
- ↑ NME interview in 1977 with Charles Shaar Murray. Retrieved from Bowie: Golden Years 2 września 2006
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Nicholas Pegg (2000). The Complete David Bowie: ss.307-309
- ↑ 3,0 3,1 Christopher Sandford (1996, 1997). Loving the Alien: ss.182-193
- ↑ David Buckley (1999) Strange Fascination - David Bowie: The Definitive Story: ss.320-325
- ↑ Mat Snow (2007). "Making Heroes", MOJO 60 Years of Bowie: str.69
- ↑ 6,0 6,1 Roy Carr i Charles Shaar Murray (1981). Bowie: An Illustrated Record: ss.91-92
- ↑ UNCUT interview in 1999. Retrieved from Bowie: Golden Years 2 września 2006
- ↑ Ian Gittens (2007). "Art Decade", MOJO 60 Years of Bowie: ss.70-73
David Bowie • Space Oddity • The Man Who Sold the World • Hunky Dory • The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars • Aladdin Sane • Pin Ups • Diamond Dogs • Young Americans • Station to Station • Low • "Heroes" • Lodger • Scary Monsters (and Super Creeps) • Let's Dance • Tonight • Never Let Me Down • Black Tie White Noise • Outside • Earthling • 'hours...' • Heathen • Reality
Tin Machine • Tin Machine II
David Live • Stage • Ziggy Stardust - The Motion Picture • Tin Machine Live: Oy Vey, Baby • Santa Monica '72 • Bowie at the Beeb • LiveAndWell.com
Christiane F. • Labyrinth • The Buddha of Suburbia • Lost Highway
Tony Visconti • Brian Eno • Mick Ronson • Mick Woodmansey • Trevor Bolder • Iggy Pop • Mike Garson • Reeves Gabrels