1 Kadrowy Batalion BKO
Z Wikipedii
1 Kadrowy Batalion BKO (ros. 1-ый кадровый батальон БКО) – ochotniczy kolaboracyjny oddział wojskowy Białoruskiej Obrony Krajowej pod koniec II wojny światowej
Po zajęciu Białorusi przez Armię Czerwoną we wrześniu 1944 r., wielu białoruskich kolaborantów uciekło do Niemiec. Tak zrobili członkowie Białoruskiej Centralnej Rady i liczni członkowie Białoruskiej Obrony Krajowej. Na przełomie września i listopada 1944 r. w Berlinie został zorganizowany 1 kadrowy batalion BKO. Liczył 422 Białorusinów w dużej części pochodzących z mińskiej szkoły oficerskiej BKO. Byli oni jednak nieuzbrojeni i nieumundurowani. Dowódcą został kpt. P. Kasacki. W oddziale odbywało się nieformalne szkolenie oficerskie i podoficerskie. Działacze Białoruskiej Centralnej Rady z Radosławem Ostrowskim na czele starali się o uznanie batalionu przez Niemców. W grudniu zamierzali nawet go rozwiązać, tracąc nadzieję na uzyskanie pomocy od władz niemieckich, ale wówczas Główny Urząd SS wydał zgodę na utworzenie Waffen-SS Grenadier-Brigade "Weißruthenien". Batalion posłużył ostatecznie jako rezerwa oficerska dla tej brygady (np. Barys Rahulia) oraz innych kolaboracyjnych formacji zbrojnych złożonych z Białorusinów.
