Neustrië
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Neustrië ontstond in 511, toen de Merovingische koning Clovis stierf en zijn rijk volgens de Frankische gewoonte verdeeld werd onder zijn zonen.
Het gebied werd geografisch begrensd door de Schelde in het noorden en de Loire (Aquitanië) in het zuiden. Het grensde westelijk aan de Atlantische Oceaan en Bretagne, noordoostelijk (van de Schelde tot aan Champagne) aan Austrasië en zuidoostelijk aan Bourgondië.
Meer dan honderd jaar lang voerde Neustrië oorlogen met zijn buurland, Austrasië, het oostelijke deel van het vroegere Frankische rijk.
Ondanks de oorlogen werden de twee gebieden twee keer even verenigd. Voor de eerste keer door Chlotarius I. Na zijn dood werden de oorlogen tussen de twee landen voortgezet. Clothar II kon opnieuw de twee gebieden verenigen, maar weer slechts voor een korte periode. Hierna kregen de hofmeiers echter de macht in handen.
In 687 kon Pepijn van Herstal, hofmeier van Austrasië, Neustrië verslaan bij Tertry, en verenigde de twee landen, nu voorgoed.
Toen zijn kleinzoon, Pepijn de Korte, koning der Franken werd en ook Bourgondië overwon, begonnen de namen Austrasië en Neustrië en hun onderlinge grenzen te vervagen en werd enkel nog maar gesproken over het Frankische Rijk.
