Nationale Vergadering (Frankrijk)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Assemblée nationale (Nederland: Nationale Vergadering) is de benaming van het Franse lagerhuis van het Tweekamerparlement van Frankrijk. Het hogerhuis van het parlement heet de Sénat (Senaat).
De Franse Nationale Vergadering bestaat uit 577 leden, die députés (gedeputeerden, afgevaardigden) worden genoemd. Elk lid is gekozen voor een kiesdistrict. De huidige voorzitter van de Nationale Vergadering is Bernard Accoyer. De voorzitter wordt bijgestaan door twee vicevoorzitters. De Franse Nationale Vergadering wordt voor een termijn van vijf jaar gekozen. De President van Frankrijk mag de Nationale Vergadering echter ontbinden en nieuwe verkiezingen uitschrijven. Hij mag dit echter niet doen, als hij dit ook al het jaar daarvoor heeft gedaan.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
[bewerk] Revolutie
De Assemblée nationale ontstond in 1789 toen op 13 juni 1789, tijdens een vergadering van de Franse Staten-Generaal (standenvergadering) de Eerste Stand van de Geestelijkheid zich bij de Derde Stand (burgerij) aansloot en er in feite een einde werd gemaakt aan de standenvergadering. Op 17 juni verklaarde de Derde Stand dat zij het volk vertegenwoordigde en riep zichzelf uit tot de Assemblée nationale (Nationale Volksvergadering). De Tweede Stand (adel) sloot zich daarop ook aan bij de Derde Stand en daarmee verdween de standenvergadering.
Op 26 augustus 1789 aanvaardde de Assemblée nationale de Verklaring van de Rechten van de Mens en de Burger (Déclaration du droit de l'homme et du citoyen). Later nam ze de naam van "Assemblée nationale constituante" (grondwetgevende nationale vergadering) of kortweg Constituante aan. In 1791 werd ze vervangen door de "Assemblée national législative" (Wetgevende Nationale Vergadering) of kortweg Legislative
[bewerk] Tweede Republiek
Onder de Tweede Republiek was er opnieuw een eenkamerparlement dat Nationale Vergadering werd genoemd. Het bestond van 1849 tot 1851, toen het door de prins-president Louis-Napoléon Bonaparte (de latere Napoleon III) ontbonden werld
[bewerk] Derde Republiek
Na de uitroeping van de Derde Republiek werd in 1871 een Nationale Vergadering verkozen om een nieuwe grondwet op te stellen. In die grondwet werd de naam "Nationale Vergadering" gegeven aan een verenigde vergadering van beide kamers (Kamer van afgevaardigden en Senaat), die de president koos en de grondwet kon wijzingen.
[bewerk] Vierde Republiek
Pas na de Tweede Wereldoorlog werd Assemblée nationale de benaming van alleen het lagerhuis. De Senaat was in een eerste grondwetsontwerp afgeschaft, maar werd in de uiteindelijke grondwet vervangen door een Raad van de Republiek (de verenigde vergadering van beide kamers wordt sindsdien "Congres" genoemd). De Nationale Vergadering kreeg grote macht, in de hoop aan de conflicten tussen president, regering en parlement een einde te maken. De president had zelfs de goedkeuring van de Assemblée nodig om een kabinetsformateur aan te wijzen.
En dat moest hij nogal eens doen, want gemiddeld eens per half jaar kwam een regering onder de Vierde Republiek ten val, meestal in het parlement.
[bewerk] Vijfde Republiek
In de grondwet van 1958 werd de naam Assemblée nationale behouden, terwijl de Raad van de Rpbuliek opnieuw de Senaat werd. De Assemblée behield niet haar macht, want nu verschoof de regeermacht nagenoeg naar president en regering. De Nationale Vergadering had slechts een deel van het jaar zitting, voornamelijk om de wetten van de Gaulle goed te keuren.
In de bijna vijftigjarige geschiedenis van de Vijfde Republiek heeft de Assemblée wel weer wat invloed herwonnen. Dit gebeurde vooral in de periodes van Cohabitation, waarin de parlementaire meerderheid een andere politieke kleur had dan de president. De Franse Assemblée blijft echter een van de volgzaamste parlementen van Europa.
[bewerk] Verkiezing
De verkiezing van de Nationale vergadering geschiedt door middel van een volksverkiezing in twee ronden. Voor deze verkiezaing is frankrijk opgedeeld in kiesdistricten. In een kiesdistrict wonen ongeveer 100.000 mensen. De Franse grondwet stelt dat het aantal kiezers in een kiesdistrict niet meer dan 20% mag afwijken dan het gemiddelde van de districten binnen hetzelfde departement.[1] Door de verschillen in de dichtheid van de bevolking tussen de departementen is het toch mogelijk dat het grootste kiesdistrict Val-d'Oise, met 188.000 stemgerechtigden 5,5 keer zo groot is als Lozere, het kleinste kiesdistrict met 34.000 stemgerechtigedn [2].
Per district wordt één kandidaat verkozen die plaatsneemt in de natuionale vergadering. Als een kandidaat in de eerste ronde meer dan 50% van de stemmen behaalt, bij een opkomst van meer dan 25% van de stemgerechtigden binnen dat district, is de kandidaat verkozen voor zijn of haar district. Bij een onbesliste eerste ronde, wordt een tweede ronde gehouden. Alle kandidaten met meer dan 12,5% van de stemmen in de eerste ronden mogen deelnemen aan de tweede ronde. De kandidaat die in de tweede ronde de meeste stemmen behaalt is verkozen.
[bewerk] Samenstelling
Geheel in de traditie met de Eerste Nationale Vergadering in 1789 zitten de partijen links van het midden (gezien vanaf de zetels van de president), links en de partijen rechts van het midden, rechts.
Na de parlementsverkiezingen in 2002 zag de zetelverdeling in de Nationale Vergadering er als volgt uit:
| Spectrum | Politieke Groep | Leden | Verwanten | Percentage | Voorzitter |
|---|---|---|---|---|---|
| Links | SRC | 186 | 18 | 35,36 % | Jean-Marc Ayrault |
| GDR | 24 | - | 4,16 % | Jean-Claude Sandrier | |
| Centrum | NC | 20 | 1 | 3,81 % | François Sauvadet |
| Rechts | UMP | 314 | 6 | 55,46 % | Jean-François Copé |
| Niet Ingeschreven | - | 7 | - | 1,21 % | - |
Afkortingen
- UMP:Union pour un Mouvement Populaire
- SRC:Socialiste Radical et Citoyen
- GDR:Groupe Démocrate et Républicaine
- GNC:Groupe Nouveau Centre
- NI:Niet Ingeschreven
Na de laatste parlementsverkiezingen in 2007 ziet de zetelverdeling er als volgt uit:
| Coalitie | % | zetels |
|---|---|---|
| Presidentiële meerderheid (o.a. Union pour un Mouvement Populaire, Nouveau Centre en Mouvement pour la France) |
45,58% | 345 |
| Verenigd Links (o.a. Parti Socialiste, Parti Radical de Gauche, Parti Communiste Français en Les Verts) |
35,55% | 227 |
| Mouvement Démocrate | 7,61% | 3 |
| Regionalistische en separatistische partijen | 0,51% | 1 |
| Overigen | 11,25% | 1 |
| Totaal | 100% | 577 |
[bewerk] Afgevaardigden per departement
| Departement | aantal afgevaardigden |
| Ain | 4 |
| Aisne | 5 |
| Allier | 4 |
| Alpes-de-Haute-Provence | 2 |
| Hautes-Alpes | 2 |
| Alpes-Maritimes | 9 |
| Ardèche | 3 |
| Ardennes | 3 |
| Ariège | 2 |
| Aube | 3 |
| Aude | 3 |
| Territoire-de-Belfort | 2 |
| Bouches-du-Rhône | 16 |
| Calvados | 6 |
| Cantal | 2 |
| Charente | 4 |
| Charente-Maritime | 5 |
| Cher | 3 |
| Corrèze | 3 |
| Corse-du-Sud | 2 |
| Haute-Corse | 2 |
| Côte-d'Or | 5 |
| Côtes-d'Armor | 5 |
| Creuse | 2 |
| Dordogne | 4 |
| Doubs | 5 |
| Drôme | 4 |
| Essonne | 10 |
| Eure | 5 |
| Eure-et-Loir | 4 |
| Finistère | 8 |
| Gard | 5 |
| Haute-Garonne | 8 |
| Gers | 2 |
| Gironde | 11 |
| Hérault | 7 |
| Ille-et-Vilaine | 7 |
| Indre | 3 |
| Indre-et-Loir | 5 |
| Isère | 9 |
| Jura | 3 |
| Landes | 3 |
| Loir-et-Cher | 3 |
| Loire | 7 |
| Haute-Loire | 2 |
| Loire-Atlantique | 10 |
| Loiret | 5 |
| Lot | 2 |
| Lot-et-Garonne | 3 |
| Lozère | 2 |
| Maine-et-Loire | 7 |
| Manche | 5 |
| Marne | 6 |
| Haute Marne | 2 |
| Mayenne | 3 |
| Meurthe-et-Moselle | 7 |
| Meuse | 2 |
| Morbihan | 6 |
| Moselle | 10 |
| Nièvre | 3 |
| Nord | 24 |
| Oise | 7 |
| Orne | 3 |
| Paris | 21 |
| Pas-des-Calais | 14 |
| Puy-de-Dôme | 6 |
| Pyrénées-Atlantiques | 6 |
| Hautes-Pyrénées | 3 |
| Pyrénées-Orientales | 4 |
| Bas-Rhin | 9 |
| Haut-Rhin | 7 |
| Rhône | 14 |
| Haute-Saône | 3 |
| Saône-et-Loire | 6 |
| Sarthe | 5 |
| Savoie | 3 |
| Haute-Savoie | 5 |
| Hauts-de-Seine | 13 |
| Seine-Maritime | 12 |
| Seine-et-Marne | 9 |
| Seine-Saint-Denis | 13 |
| Deux-Sèvres | 4 |
| Somme | 6 |
| Tarn | 4 |
| Tarn-et-Garonne | 2 |
| Val-de-Marne | 12 |
| Val-d'Oise | 9 |
| Var | 7 |
| Vancluse | 4 |
| Vendée | 5 |
| Vienne | 4 |
| Haute-Vienne | 4 |
| Vosges | 4 |
| Yonne | 3 |
| Yvelines | 12 |
[bewerk] Afgevaardigden per departementen van een Overzees gebiedsdeel
| Departement | aantal afgevaardigden |
| Guadeloupe | 4 |
| Frans-Guyana | 2 |
| Martinique | 4 |
| Réunion | 5 |
[bewerk] Afgevaardigden afkomstig van regionale administratieve lichamen
| Administratief gebied | aantal afgevaardigden |
| Mayotte | 1 |
| Saint-Pierre en Miquelon | 1 |
[bewerk] Afgevaardigden per Overzees gebiedsdeel
| Overzees gebiedsdeel | aantal afgevaardigden |
| Nieuw-Caledonië en Onderhorigen | 2 |
| Frans-Polynesië | 2 |
| Wallis en Futuna | 1 |
