Merlene Ottey
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Merlene Ottey | |
|---|---|
 |
|
|
|
|
| Volledige naam | Merlene Joyce Ottey |
| Bijnaam | Queen of the Track |
| Geboortedatum | 10 mei 1960 |
| Geboorteplaats | Cold Spring - Jamaica |
| Lengte | 1,73 m |
| Gewicht | 59 kg |
| Sportieve informatie | |
| Discipline | sprint |
| Trainer / Coach | Henk Kraayenhof, Srdjan Djordjevic |
| Eerste titel | Gemenebest kampioene 200 m 1982 |
| Olympische Spelen | 1980, 1984, 1988, 1992, 1996, 2000 |
| Extra | wereld indoorrecordhoudster 200 m |
|
|
|
Merlene Joyce Ottey (Cold Spring - Jamaica), 10 mei 1960) is een Jamaicaans-Sloveens atlete. Vanaf 1984 voert Merlene Ottey de naam Merlene Ottey-Page.
Ottey is één van de meest succesvolle atletes in de geschiedenis van de atletiek, alhoewel ze nooit Olympisch kampioene werd. Ze won in totaal op grote internationale wedstrijden 34 medailles, waarvan 14 op een wereldkampioenschap. Dit aantal is meer dan van welke andere atleet dan ook op een WK. Door haar vele medailles kreeg ze de bijnaam Queen of the Track.
Inhoud |
[bewerk] Wedstrijden op blote voeten
Ottey werd geboren als vierde van zeven kinderen van Hubert en Joan Ottey. Haar moeder gaf haar op jonge leeftijd een boek over atletiek. Ze studeerde af aan de Ruseas and Vere Technical high schools. Daar deed ze ook regelmatig wedstrijden op blote voeten.
Haar atletiekinspiratie kwam na het luisteren van het verslag van de Jamaicaanse atleet Don Quarrie tijdens de finale op de Olympische Spelen van München in 1972. Haar sportcarrière kwam op gang toen ze emigreerde naar de Verenigde Staten en studeerde aan de Universiteit van Nebraska in 1979, waar ze zich aansloot bij het lokale atletiekteam. Ze studeerde af aan de universiteit en trouwde in 1984 met atleet Nathaniel Page. Later ging dit koppel scheiden.
Ze vertegenwoordigde Jamaica op de Pan Amerikaanse Spelen van 1979, waar ze een bronzen medaille won op de 200 m.
[bewerk] Gemenebest kampioene
In 1982 won ze op de Gemenebest Spelen goud op de 200 m en zilver op de 100 m. Bijna tien jaar later zou ze op beide onderdelen goud halen tijdens de Gemenebest Spelen in 1990. In dat jaar werd ze ook verkozen tot IAAF-atlete van het jaar.
Toen ze in 1993 op de 100 m de WK-finale in Stuttgart met een neuslengte verschil verloor, dreigde ze als Eeuwige tweede de geschiedenis in te gaan. Op de 200 m ging het uiteindelijk wel goed, waarna het publiek haar een minuten durende staande ovatie gaf. Voor deze prestatie werd ze uitgeroepen tot ambassadeur van Jamaica. Ze werd tussen 1979 en 1997 ook vijftien maal sportvrouw van het jaar.
In 1999 werd ze tijdens een wedstrijd in Luzern beschuldigd van het gebruik van doping, nadat in haar urine het verboden middel nandrolon werd aangetroffen. Ook de B-staal bevatte een te hoge waarde van dit middel. Ottey werd geschorst door de IAAF en mocht niet meedoen aan het WK 1999 in Sevilla en de Spelen van 2000. Ottey bleef vechten tegen deze beschuldigingen en noemde deze aanklacht een "terrible mistake". In de zomer van 2000 werd ze officieel door de IAAF en de Jamaicaanse atletiekbond van doping vrijgesproken. Het laboratorium dat haar urinemonster had getest, kwam onder grote kritiek te staan.
[bewerk] Controversiële olympische deelname
Tot 2000 vertegenwoordigde ze haar moederland Jamaica op internationale wedstrijden. Voor de Spelen in 2000 kwalificeerde ze zich op de selectiewedstrijden voor de 100 m als vierde. Volgens de regels van de Jamaicaanse atletiekbond (JAAA) waren alleen de drie beste atleten verkiesbaar om af te reizen naar de Spelen. Hierdoor zou Ottey alleen mogen deelnemen aan de 4 x 100 m estafette. Ottey gaf aan dat ze alleen wilde starten in het estafetteteam als ze ook de 100 m mocht lopen in plaats van een andere atlete, een vorm van hoffelijkheid die wel vaker voorkwam. De Jamaicaanse atletiekbond besloot om Peta-Gaye Dowdie (nationaal kampioene 100 m) te vervangen door Ottey. Deze beslissing werden door de teamgenoten van Dowdie als controversieel ervaren[1]en zij geloofden dat Ottey haar zin had doorgedreven. De andere leden van het estafette-team gaven op hun beurt aan, dat ze niet wilden starten als Dowdie niet in de estafetteploeg mee zou lopen. Na een gesprek met het Jamaicaanse Olympisch Comité werden de protesten gestaakt en werd toch gelopen in de opstelling zoals eerder besloten. Op de 100 m eindigde ze als vierde. Maar liefst acht jaar later bleek dat dit mogelijk alsnog goed was voor een medaille. Door de disqualificatie van Marion Jones, die in december 2007 verklaarde jarenlang doping te hebben gebruikt, krijgt ze mogelijk de bronzen medaille op het moment dat de IAAF zich heeft uitgesproken over de uiteindelijke rangschikking.
[bewerk] Slovenië
Ottey, die sinds 1988 in de Sloveense hoofdstad Ljubljana woonde, nam in 2002 de Sloveense nationaliteit aan en vertegenwoordigde dit land op de Olympische Spelen van Athene in 2004. Op de 100 m behaalde de 44-jarige de halve finale, maar wist zich met een vijfde plaats niet voor de finale te kwalificeren. Op de 200 m behaalde ze verrassend genoeg ook de halve finale, maar blesseerde zij zich onmiddellijk na de start. Dit was haar 52e Olympisch wedstrijd. Zij zou als oude garde een plaats hebben afgedwongen van een even goede jongere atlete.
In juli 2006 liep ze de 100 m in Maribor in 11,45 en liep daarmee een nieuw wereldrecord voor vrouwen ouder dan 45 jaar. Diezelfde maand verbrak ze op 28 juli 2006 dit wereldrecord naar 11,41. Op het EK 2006 behaalde ze op de 100 m een vierde plaats in de halve finale, waardoor ze niet door mocht naar de finale.
[bewerk] Standbeeld
Ondanks haar overstap naar Slovenië is geboorteland Jamaica altijd trots gebleven op Marlene Ottey. Een bewijs hiervan vormt het bronzen standbeeld van Ottey in het Independence Park in de Jamaicaanse hoofdstad Kingston. Het beeld is meer dan twee meter hoog en werd begin 2006 onthuld door de premier van Jamaica.
[bewerk] Titels
- Wereldkampioene 60 m (indoor) - 1995
- Wereldkampioene 200 m (indoor) - 1989, 1991
- Wereldkampioene 200 m (outdoor) - 1993, 1995
- Jamaicaans kampioene 100 m - 1988, 1991, 1993, 1995, 1996, 1997
- Jamaicaans kampioene 200 m - 1992, 1993, 1996
- Sloveens kampioene 60 m (indoor) - 2003, 2004
- Sloveens kampioene 100 m - 2006, 2007
- Sloveens kampioene 200 m - 2003
- IAAF atlete van het jaar - 1990
[bewerk] Medailles
[bewerk] Olympische Spelen
- 1980 in Moskou: brons op de 200 m (22,20 s)
- 1984 in Los Angeles: brons op de 100 m (11,16 s) en brons op de 200 m (22,09 s).
- 1992 in Barcelona: brons op de 200 m (22,09 s).
- 1996 in Atlanta: zilver op de 100 m (10,94 s) en zilver op de 200 m (22,24 s) brons op de 4 x 100 m met het Jamaicaanse team
- 2000 in Sydney: zilver op de 4 x 100 m met het Jamaicaanse team.
[bewerk] WK Outdoor
- 1983 in Helsinki: zilver op de 200 m, brons op de 4 x 100 m.
- 1987 in Rome: brons op de 100 m en 200 m.
- 1991 in Tokio: goud op de 4 x 100 m, brons op de 100 en 200 m.
- 1993 in Stuttgart: goud op de 200 m, zilver op de 100 m en brons op de 4 x 100 m.
- 1995 in Göteborg: goud op de 200 m, zilver op de 100 m en 4 x 100 m.
- 1997 in Athene: brons op de 200 m.
[bewerk] WK Indoor
- 1987 in Indianapolis: zilver op de 200 m
- 1989 in Boedapest: goud op de 200 m en brons op de 60 m
- 1991 in Sevilla: goud op de 200 m en zilver op de 60 m
- 1995 in Barcelona: goud op de 60 m
[bewerk] Persoonlijke records
Outdoor
| Onderdeel | Tijd | Datum | Plaats |
|---|---|---|---|
| 60 m | 6,96 s (ex-WR) | 14 februari 1992 | Madrid |
| 100 m | 10,74 s | 7 september 1996 | Milaan |
| 200 m | 21,64 s | 13 september 1991 | Brussel |
Indoor
| Onderdeel | Tijd | Datum | Plaats |
|---|---|---|---|
| 50 m | 6,00 s | 4 februari 1994 | Moskou |
| 60 m | 6,96 s | 14 februari 1992 | Madrid |
| 100 m | 11,21 s | 12 februari 2001 | Tampere |
| 200 m | 21,87 s (WR) | 13 februari 1993 | Liévin |
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
[bewerk] Externe links
- (en) IAAF-profiel voor Merlene Ottey
- (en) Deense Fansite
- (en) Sloveense website
|
1983 Marita Koch · 1987 Silke Gladisch · 1991 Katrin Krabbe · 1993 Merlene Ottey · 1995 Merlene Ottey · 1997 Zhanna Block · 1999 Inger Miller · 2001 Marion Jones · 2003 Anastasiya Kapachinskaya · 2005 Allyson Felix · 2007 Allyson Felix |
